Cudowna okładka i tytuł. Zlepek różnych fragmentów domów stanowi jedną całość, jak wielkomiejski wieżowiec z dziesiątkami mieszkań, który jest wspólnym domem dla setek mieszkańców. Jak chleb, który rodzi się z wielu ziaren. Chleb, który, jak uczono mnie w dzieciństwie, należy szanować do ostatniego okruszka. Jak łatwo się domyślić, dorośli przekazują tę samą naukę swoim dzieciom na całym świecie. Dlaczego przodkowie uczą nas całować chleb? Przekonajcie się sami wraz z bohaterami tej powieści – mieszkańcami jednej z madryckich dzielnic, których dotyka kryzys.

Powieść składa się z wielu powiązanych ze sobą różnych historii. Opowiada o życiu kilku bohaterów: wielopokoleniowej rodziny, która wraca z wakacji z postanowieniem, że w jej życiu nic się nie zmieni, mężczyzny opłakującego swój rozwód, babci, ubierającej przed czasem choinkę, by dodać otuchy bliskim oraz kobiety, która postanawia wrócić na wieś, by uprawiać ziemię, odziedziczoną po przodkach. Wszyscy bohaterowie są przedstawieni wiarygodnie, z wielką czułością i wyczuciem oraz ukazani w codziennych sytuacjach i miejscach, jak bar czy salon fryzjerski. Całość stanowi żywe, przepełnione emocjami i poruszające świadectwo naszych czasów. Doceni je zwłaszcza ten czytelnik, który lubi książki o tym, co sam może zaobserwować, lub co może dotyczyć jego życia. Polecam serdecznie, cudowna lektura.