Nakastlik, trybulka, halba – to tylko niektóre werbalne leopoliana urozmaicające lekturę perypetii nadkomisarza Rafała Króla, poznanego (i z miejsca polubionego) przez czytelników oraz krytykę przed dwoma laty, kiedy „Czarnym mercedesem” (ekranizacja za pasem) brawurowo wjechał do literatury. Tym razem bohater przywołujący bohatera międzywojennych kryminałów wagonowych (pierwodruk w prasie, głównie popołudniowej) Antoniego Marczyńskiego prowadzi prywatne śledztwo na terenie rodzinnego miasta autora. Przenosimy się zatem do Lwowa AD 1942. Intrydze towarzyszą kadry jak mniemam zapamiętane przez nastoletniego Janusza Majewskiego. Przewijają się przez nie lokalni polscy konspiratorzy, Ukraińcy, Niemcy i Żydzi. Niemal z każdej stronicy bije nostalgia pisarza za miejscem jego dzieciństwa. Uwidoczniona także gastronomicznie („zupa kminkowa”).

Epilog zdaje się anonsować ciąg dalszy.