„Urodziłem się osiem miesięcy po tragicznym poznańskim Czerwcu, pracę magisterską broniłem 17 września 1980 roku, niecałe trzy tygodnie po podpisaniu porozumień sierpniowych i w dniu rocznicy napaści ZSRR na Polskę w 1939 roku. W trakcie Okrągłego Stołu kończyłem 33 lata. W III Rzeczpospolitej w wieku 36 lat zostałem zastępcą przewodniczącego Trybunału Stanu, a ministrem konstytucyjnym – mając 47 lat. Byłem posłem na Sejm przez 14 lat. Popełniałem błędy i podejmowałem trudne, słuszne i ważne decyzje. Byłem krytykowany, jak to bywa w polityce, rzadziej chwalony. Jako minister spraw wewnętrznych i administracji wynegocjowałem wejście Polski do strefy Schengen”, pisze we wstępie autor, znany i popularny polityk, który od dłuższego czasu nie pojawia się często publicznie. Jak zapewnia, z sukcesem wrócił do profesji adwokackiej.

Nerw polityczny nie pozwala mu jednak na milczenie, które przerywa wydaniem książki. Podejmuje się próby odpowiedzi na pytanie „dlaczego” – dlaczego tak się stało w polskiej polityce? Z jednej strony odwołuje się do własnego – ciekawego i barwnego – życiorysu, z drugiej przywołuje wydarzenia bardziej lub mniej znane szerokiej publiczności. Dokonuje też szeregu ocen, w tym tak ważkich jak chociażby: „dzisiejszy kształt Rzeczpospolitej jest optymalny z punktu widzenia bezpieczeństwa”. Książka ma też charakter źródła historycznego, szczególnie w rozdziałach poświęconych zmarłym przyjaciołom autora – Józefowi Oleksemu i Barbarze Blidzie. Jak widać, tekst nie jest jednorodny, co powoduje, że jest tym bardziej ciekawy. Dodajmy jeszcze, że w przedostatnim rozdziale Ryszard Kalisz przedstawia „koncepcję nowego systemu prokuratury, procesu karnego i oskarżenia publicznego”. Warto do tego sięgnąć, szczególnie w atmosferze niedawnych wydarzeń wokół polskiego sądownictwa.