Zaniechanie, obojętność, milczenie, brak reakcji i nieznajomość problemu.
Grzechy główne współczesnej szkoły. „Jeśli chce się rozwiązać
problem, to trzeba go nazwać” – od tego zaczynają autorzy publikacji.
„Wsadzamy kij w mrowisko” – obiecują. Mają prowokować, namawiać
do zmian i zachęcać środowisko do nowych badań, a czytelników
do dyskusji.

Jaką rolę i miejsce zajmują działania pozorne w polskiej edukacji? –
zastanawiają się autorzy i starają się przedstawić krytyczną obserwację
szkolnictwa i edukacji. Demaskują działania pozorne – a do nich należą
na pewno: biurokratyzacja, „mętne wizje”, obietnice bez pokrycia, chaos
w kształceniu nauczycieli, dewaluacja matury, puste hasła wielkich reform.
Autorzy-pedagodzy poszukują sposobów na walkę z działaniami
pozornymi. Nie napawa optymizmem myśl, że „w szkole coraz częściej
tworzy się bariery demokracji”, a co za tym idzie kształtuje w uczniach
konformizm, potrzebę podążania za stadem, powierzchowność i niezdolność
własnego wyboru. Nikt raczej nie chwali uczniów za odwagę
bronienia własnego stanowiska. Na pewno nie wpływa korzystnie na
ucznia sytuacja, w której nauczyciele, zamiast uczyć i wychowywać, piszą
programy, sprawozdania z efektów pracy i zajmują się sprawami administracyjnymi.
Wychowują na papierze.

Praca adresowana jest do nauczycieli oraz pedagogów zajmujących
się teorią nauczania, ale również do zwykłego czytelnika – ciekawego
świata, który jest gotowy zmienić swój sposób postrzegania
polskiej szkoły i niekoniecznie obwiniać za wszystko nauczycieli.