Czwartek, 14 października 2010
WydawcaNowy Świat
AutorBarbara Piórkowska
Recenzent(hab)
Miejsce publikacjiWarszawa
Rok publikacji2010
Liczba stron350


„Ta historia nie jest regularna jak linie w zeszycie, chodzi swoimi drogami
i ma do spełnienia przemyślne, tajne zadania. Przyszłam na świat, żeby
odszukać trasy, które ktoś kiedyś zadeptał i żeby znaleźć to, co inni na nich
zgubili”. Aleksandra urodziła się w latach 70. w Gdańsku, w którym nie
ma ani jednego Niemca. Mieszka w tym samym bloku co Lech Wałęsa,
chodzi z jego dziećmi do podstawówki. Tutaj rozpoczyna swoją podróż
wewnętrzną od samotnej dziewczynki do dorosłej kobiety, opowiada
o skomplikowanym dzieciństwie, o wchodzeniu w dorosłość. O źródłach
„trudnych relacji z drugą płcią”, o miłości rodzicielskiej zastygłej w mielonych
kotletach, o szukaniu idealnych proporcji i podróżach do przedszkola
w zimowej SKM-ce we „włóczkowej aureoli” na głowie. I o miłości, jej
obliczach możliwych i niemożliwych. Piórkowska (rocznik 1974), gdańszczanka,
poetka, performerka i polonistka poprzez jej historię opisała losy
swojego pokolenia żyjącego w męczącym zawieszeniu, naznaczonego
dramatyczną przeszłością swych rodzin, będącego świadkiem wielkiej
transformacji ustrojowej, poszukującego własnej drogi w nowej rzeczywistości.
Czytelnik szybko domyśli się, że to proza pisana przez poetkę,
język jest gęsty, metaforyczny, pełen zaskakujących, rozbudowanych
porównań. Wszystko, co wydarza się w tej debiutanckiej powieści, ma
sens, ale można go odkryć dopiero z pewnej perspektywy, którą tworzą
ukraińskie korzenie rodziny Aleksandry. Oniryczna i metafizyczna,
realistyczna i poetycko kobieca hipnotyzuje i przykuwa uwagę, podobnie
jak literackie występy performerskie samej autorki.

Podaj dalej
OCEŃ KSIĄŻKĘ