Jeśli szukacie naprawdę mocnych wrażeń, koniecznie
sięgnijcie po tę książkę, kontynuację „Igrzysk śmierci”.
Autorka rzuca nas w wir nowej historii, która będzie
miała wiele zwrotów akcji, aż dotrze do niesamowitego
finału. Przypomnijmy, że bohaterką, a jednocześnie
narratorką pierwszej części jest nastoletnia Katniss
Everdeen, która mieszka z matką i młodszą siostrą
w jednym z najbiedniejszych dystryktów państwa Panem.
Dziewczyna bierze udział w Głodowych Igrzyskach
– turnieju na śmierć i życie, transmitowanym na
żywo przez telewizję. Jak się okazuje, zwycięstwo wcale nie oznacza spokoju
dla Katniss. Gra o przetrwanie rozgrywa się nadal. Oczywiście druga
część nie przebija pierwszej, ale dobrze trzyma jej poziom.

Tocząca się na 360 stronach akcja powieści wciąga od samego początku.
Poprowadzona jest z niezwykłą dbałością o napięcie. Autorka
stworzyła fantastyczny, unikatowy świat, przerażający i niepokojący. Ta
oryginalna wizja futurystycznego, totalitarnego państwa Panem i złowrogiego
Kapitolu zdaje się być koszmarem, dystonią. Bohaterka nie
jest herosem, mierzy się z czysto ludzkimi problemami (jak np. głód
czy choroba bliskich). Odnosi zwycięstwa i udaje się jej wyjść z opresji
dzięki sprytowi, przebiegłości i sile rozumu. W pewnym momencie
staje się symbolem rebelii, walki z totalitaryzmem. Nikt, łącznie z Kapitolem,
nie spodziewał się, że okaże tak silną wolę przetrwania, niczym
kosogłosy – krzyżówka ptaków (kosa i głoskółki), która powstała poza
wiedzą Kapitolu i doskonale przystosowała się do życia.

Trzeba wspomnieć, że pozycja ta nie jest skierowana do wszystkich.
Poruszane w niej tematy i sytuacje często bywają bolesne i brutalne.