Misternie utkana opowieść o rodzinie. Poranionej. Jest ból, żal, strata… I cierpienie, które sprawia, że cierpiący staje się sprawcą cierpienia. „Jeden dzień bólu zaciera tysiąc dni szczęścia”…

Główny bohater – Antoine – opowiada o odejściu matki, co było dla niego – dziecka – bardzo traumatyczne. Czuł się odrzucony, niekochany, nie mógł zrozumieć, czemu nie zabrała jego i jego siostry ze sobą. Kiedy dorósł znów został odrzucony – tym razem odeszła od niego żona, zostawiając go z dwójką dzieci. Zobaczył w swoim życiu analogię między tym, co właśnie doświadczył (i jego ojciec też) a tym, co go spotkało w dzieciństwie. Postanawia przerwać, jak tłumaczył, linię dziedzicznego przekleństwa i tchórzostwa.

Grégoire Delacourt opisuje tę historię w bardzo emocjonalnym stylu. Książka ma formę intymnego pamiętnika. W toku narracji wyłania się obecność drugiego narratora. Czytelnik zbiera odłamki przeżyć i skrawki życia, łączy je i próbuje zrozumieć.

Piekielnie mocna historia, która szarpie za serce, wzrusza, wstrząsa, wysysa emocjonalne. Powieść nominowana była do Nagrody Goncourtów.