Po wydanym w ubiegłym roku wyborze wierszy
„Pianie kogutów” Janusz Szuber proponuje nam
zbiór nowych wierszy „Wpis do ksiąg wieczystych”,
którego tytuł wydaje się być aluzją do tytułu
popularnej antologii Czesława Miłosza „Wypisy
z ksiąg użytecznych”. Noblista zresztą pojawia się
w najnowszym tomie Szubera w utworze „Na
marginesie »Wierszy ostatnich« Czesława Miłosza”.
Bardzo celna wydaje się być zwłaszcza druga
zwrotka tego tekstu: „Im dłużej żyję – coraz bardziej/
cenię przemijanie. Tak, to jedyne/ dobre, jakie nas spotyka”.

Nie ulega wątpliwości, że autor „Ocalenia” to jeden z mistrzów
duchowych Szubera, jeden z intelektualnych i artystycznych patronów
jego poezji. Podobnie zresztą jak Zbigniew Herbert, bohater wiersza
„Pułkownik Herbert. Listy”, w którym czytamy: „Coraz więcej mnie
w czasie przeszłym./ »Teraz«, być może, jest już kategorią/ wyłącznie
gramatyczną”. Innych mistrzów Szubera znajdziemy w wierszu „Korporacja
Umarłych Poetów”, są to: Jehuda Amichaj, tak wielbiony przez
samego Herberta, następnie Josif Brodski oraz Bohumil Hrabal, o którym
można powiedzieć bez większego ryzyka, że był poetą, mimo,
że pisał prozą.

Janusz Szuber to dzisiaj jeden z najpopularniejszych poetów polskich.
Do sięgnięcia po jego nowy tom poetycki nie trzeba specjalnie nikogo zachęcać.
Ma on swoich wiernych czytelników i oddanych krytyków, którzy
dopiero co ofiarowali mu, zredagowany przez Jolantę Pasterską i Magdalenę
Rabizo-Birek, ogromny tom studiów i szkiców poświęconych jego
twórczości, pod wymownym tytułem „Poeta czułej pamięci”.