Wiktoria Eugenia Battenberg, piękna, czarująca, pełna wdzięku angielska księżniczka miała już z racji samego pochodzenia zapewnioną świetlaną przyszłość. Wszystko wydawało się sprzyjać dziewczynce i ją chronić. Uwielbiana przez kochających się rodziców i królewską babkę, królową Wiktorię, rosła pod kloszem w przepychu i spokoju, marząc – jak każda nastolatka – o wielkiej miłości, księciu z bajki, wspaniałym ślubie, o którym będzie się długo mówiło i gromadce dzieci.

I jak to w życiu czasami bywa, marzenia się spełniły, a nawet – wydawać by się mogło – przerosły oczekiwania. Zamiast księcia pojawił się przystojny król, w osobie Alfonsa XIII, władca Hiszpanii. Wraz z nim przybyła na dwór angielski wielka miłość, którą Alfons zapałał do nastolatki i którą ona odwzajemniła. Był też ślub, o którym mówiła cała Europa. Niestety, nie z powodu dostojnych gości, drogich prezentów, oszałamiających toalet oraz klejnotów, ale z powodu przerażającego zamachu na świeżo poślubionych małżonków w drodze z katedry na przyjęcie weselne i krwi 28 ofiar z eskorty towarzyszącej królewskiemu pojazdowi, których krew zbryzgała ślubną suknię panny młodej.

Pojawiła się też upragniona gromadka dzieci, których Wiktoria Eugenia urodziła aż sześcioro. Niestety, wyczekiwane potomstwo było obarczone hemofilią, groźną chorobą, którą babka Wiktoria i dziadek Albert przekazali dzieciom i wnukom. Szybko sielankowe życie młodziutkiej królowej zmieniło się w koszmar, a spełnienie marzeń stało się jej największym dramatem. Oskarżana o przywleczenie choroby, która dotknęła królewskie potomstwo, znienawidzona z tego powodu przez męża, stale drżąca o życie dzieci Wiktoria zaczęła pogrążać się w coraz większej rozpaczy. Z coraz też większym trudem stawiała czoła przeciwnościom losu oraz niepokojom politycznym w kraju, próbując zachować resztki godności.

„Wygnana królowa” to wspaniała, opowiedziana w pierwszej osobie, głosem hiszpańskiej królowej, historia jej dramatycznego życia, utraconych marzeń, zdeptanych złudzeń, odtrącenia, ciągłego strachu o dzieci, nieustannego zmagania się z tragediami, będących jej udziałem, nienawiści i poświęcenia, które na nic się nie zdało. To poruszająca, świetnie napisana książka, która na długo zapada w pamięć i nad którą nie sposób przejść obojętnie. To także pouczająca opowieść o tym, jak niebezpieczne mogą być marzenia. Słowem – godna polecenia powieść, którą czyta się jednym tchem i do której się wraca.