Sequele przypominają znane z gospodarki planowej – a spopularyzowane przez Michaiła Bułhakowa – produkty drugiej świeżości. Pośród kontynuacji bywają jednak pozytywne wyjątki. I do takowych należy niniejszy tom publicystyki szefa miesięcznika „Do Rzeczy. Historia”, gdzie też większość tekstów zawartych w książce miała pierwodruk.

Piotr Zychowicz, godny sukcesor Pawła Jasienicy, Jerzego Łojka i Karola Zbyszewskiego bierze na warsztat tematy, które w ubiegłym roku bulwersowały opinię publiczną w Warszawie, Jerozolimie i Waszyngtonie podczas polsko-żydowskiej awantury, wywołanej nowelizacją ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej. Czytamy zatem o żydowskich policjantach w gettach, „żydokomunie” i Judenratach, granatowej policji, denuncjacjach, szmalcownikach…. Autor wielokroć łamie tabu, wychodząc ze słusznego założenia, że tematy zakazane nie istnieją.

Kluczowe przesłanie tej narracji, przykuwającej uwagę od pierwszego akapitu, jest klarowne. Ludzi nie należy oceniać zbiorowo, ponieważ każdy człowiek odpowiada wyłącznie za własne czyny.