Jubileusz 40-lecia pracy twórczej Elżbiety Kozłowskiej-Świątkowskiej odbył się 23 listopada w Muzeum Podlaskim w Białymstoku, a gospodarzem spotkania był Andrzej Lechowski, dyrektor tej placówki. O poezji jubilatki mówił Waldemar Smaszcz, historyk literatury, krytyk, eseista i tłumacz, znacząca postać białostockiego środowiska literackiego. Przypomniał debiutancki tomik poetki zatytułowany „Niedosłowna”, jaki ukazał się w 1979 roku nakładem Czytelnika. – Już w momencie debiutu Elżbieta była autorką gotową – powiedział krytyk.
Wiersze Elżbiety Kozłowski-Świątkowskiej czytał Ryszard Doliński, aktor Białostockiego Teatru Lalek, uważany za najwybitniejszego artystę wśród lalkarzy. Za sześć tomów poezji oraz za twórczość popularno-naukową Elżbieta Kozłowska-Świątkowska zebrała wiele wyróżnień, w tym dwie nagrody im. Wiesława Kozaneckiego za zbiory wierszy „Rozmowa” (1994) i „Do tego domu przychodzę tylko we śnie…” (1999).
Dokonania edytorskie Elżbiety Kozłowski-Świątkowskiej bardzo wysoko ocenił Piotr Dobrołęcki, redaktor naczelny „Magazynu Literackiego KSIĄŻKI”. – Potrafi z otrzymanych rękopisów i materiałów graficznych skomponować książki na najwyższym poziomie i wszystkie pozycje, jakie ukazały się nakładem kierowanego przez nią Wydawnictwa Uniwersytetu Białostockiego są wzorowo przygotowane, czego dowodem są liczne nagrody, jakie w ciągu swojej pracy zawodowej otrzymała – powiedział. Elżbieta Kozłowska-Świątkowska zajmuje się pracą edytorską jako redaktor naczelna Wydawnictwa Uniwersytetu w Białymstoku, a także prowadzi Wydawnictwo Uniwersyteckie Trans Humana.
O działaniach społecznych jubilatki mówił prof. Edward Kulikowski, który od ponad 40 lat kieruje, wspiera i opiekuje się Chórem Akademickim Uniwersytetu w Białymstoku. Przypomniał, że Elżbieta Kozłowska-Świątkowska wraz z ks. prof. Czesławem Gładczukiem, który również wystąpił podczas jubileuszowego spotkania, była organizatorką Dni Kultury Chrześcijańskiej.
– To był wieczór moich przyjaciół – stwierdziła wzruszona poetka. Podkreśliła, że dla niej najważniejsze w pracy edytorskiej była „najważniejsza troska o piękne słowo i wartość książki”. Czytelnicy i naukowcy dziękowali jubilatce swoją obecnością. Muzyką dziękował zespół instrumentalny i solistka, była studentka poetki Alicja Grabowska. Utwory fortepianowe wykonał Piotr Trzaskowski.
