Państwowy Instytut Wydawniczy poinformował o pierwszym wydaniu w Polsce książki Michela Onfraya zatytułowanej „Autodafe. Sztuka unicestwienia książek”.
Jak przekazał autor: „Autodafe proponuje pewne ćwiczenie praktyczne: przyjrzyjmy się, w jaki sposób storpedowano książki, które mogą pomóc w ustaleniu prawdy, aby ich prawdziwe przesłanie nie trafiło do ludzi. Co było z nimi nie tak? Czy były niebezpieczne? Toksyczne? Groźne? To książki, które miały na celu zburzenie aktualnych mitologii. Nie od dziś wiadomo, że tego, kto pierwszy powie prawdę, czeka śmierć”.
Wydawca przypomina, że francuski Maj 1968 stał się punktem zwrotnym w dziejach całego Zachodu. W kulturze masowej przedstawiany jako starcie młodych, szlachetnych i bezkompromisowych w walce o wolność ze skostniałym, opresyjnym systemem rodziny, tradycji i państwa. Częstokroć traktowany jako jedno zjawisko z polskim Marcem czy Praską Wiosną. Dziś dzieci Maja ’68 – politycy, publicyści, artyści, wykładowcy na najbardziej znaczących uniwersytetach – pośrednio i bezpośrednio reprezentują system władzy w całej zachodniej Europie i dużej części Nowego Świata, na którego straży zdaniem autora stoją cenzura i intelektualny ostracyzm.
Michel Onfray w swoim eseju przypomina o tym, co majowa rewolucja zniszczyła i że wbrew przekazowi popkultury nie zbudowała niczego godnego odnotowania. To od tamtego czasu – wzorem Stalina – zaczęto szermować określeniem „faszysta” („facho”) wobec osób o innych poglądach. Opisuje mechanizm odrzucania dzieł niepokornych i medialne strategie dyfamacyjne, których ofiarami padli m. in. Aleksander Sołżenicyn; wybitny sinolog Simon Leys, który w latach 70. śmiał podważać oficjalną wykładnię broniącą chińskiej „rewolucji kulturalnej”; socjolog Paul Yonnet, analizujący powrót rasizmu pod przykrywką antyrasizmu; Samuel Huntingtoan piszący o islamskim podżegania do wojny w książce „Zderzenie cywilizacji i nowy kształt ładu światowego”; autorzy „Czarnej księgi psychoanalizy”.
Michel Onfray (ur. 1959) – francuski filozof, eseista, polemista; wieloletni nauczyciel filozofii w liceum w Caen, założyciel nieakredytowanego (i niefinansowanego przez państwo) Uniwersytetu Ludowego w Caen, gdzie przez szesnaście lat prowadził wykłady z „antyhistorii filozofii”, retransmitowane w radiu France Culture. Sam określa się jako libertarianin wyznawca Pierre’a-Josepha Proudhona; krytycy na początku umieszczali go w szeregach antyliberalnej lewicy, potem wśród zwolenników lewicowego suwerenizmu, zaś w ostatnich latach opisują go jako filozofa „prawicującego się”. Swoimi aktami sprzeciwu wobec konformistycznej uległości, będącej ceną za sympatię wpływowych środowisk, Michel Onfray oburza i prowokuje, nade wszystko jednak zachęca do krytycznego myślenia.
Autor ponad stu książek, w Polsce jest znany za sprawą kilku przekładów: „Traktat ateologiczny” (2008), „Antypodręcznik filozofii” (2009), „Zmierzch bożyszcza” (2012), „Manifest hedonisty” (2013), „Dekadencja. Życie i śmierć judeochrześcijaństwa” (2019).
Autorką przekładu „Autodafe. Sztuka unicestwienia książek” jest Justyna Nowakowska, a projektu graficznego Mimi Wasilewska. Tytuł dostępny również jako e-book.
