Dr Michał Strąk, dyrektor Biblioteki Publicznej m. st. Warszawy – Biblioteki Głównej Województwa Mazowieckiego, zaprasza na wernisaż wystawy „Baśniowe małżeństwo. Ilustracje Elżbiety i Mariana Murawskich”, jaki odbędzie się w piątek 31 maja o godz. 18.30 w sali konferencyjnej Biblioteki przy ul. Koszykowej 26/28 w Warszawie.
Organizatorem wystawy i wernisażu jest Dział Muzeum Książki Dziecięcej Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy – Biblioteki Głównej Województwa Mazowieckiego. Wystawę, której kustoszkami są Ewelina Rąbkowska i Aleksandra Gąsowska, będzie można oglądać w holu Biblioteki do 23 czerwca.
Jak informują organizatorzy wystawy, Elżbieta i Marian Murawscy są przedstawicielami fenomenu Polskiej Szkoły Ilustracji. Na wystawie obejrzeć można będzie kilkadziesiąt prac obojga artystów, w większości oryginalnych. Wystawie ilustracji towarzyszy prezentacja książek ilustrowanych przez Elżbietę i Mariana Murawskich. Wernisaż będzie niepowtarzalną okazją do spotkania i rozmowy z autorami prac.
Elżbieta Murawska urodziła się w 1938 roku w Krakowie. Jest absolwentką Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1961), grafikiem i ilustratorem. Przez wiele lat była kierownikiem artystycznym w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej oraz Krajowej Agencji Wydawniczej. Jest autorką ilustracji do ponad 50 książek. Specjalizuje się w ilustracjach do wydań baśni, na przykład „Baśnie śląskie” czy baśnie braci Grimm. Kanoniczne już ilustracje do książek dziecięcych stworzyła do takich tytułów jak „Wio Leokadio!” Joanny Kulmowej, „Podróż w zaświaty” Jana Kupca, „Pokój z kukułką” Józefa Ratajczaka, „Dziecko w poezji polskiej”, „Królowa Niewidzialnych Jeźdźców” Marty Tomaszewskiej. Żona Mariana Murawskiego, grafika i plakacisty. Wspólnie zilustrowali „Podmuch malowanego wiatru” Wiktora Woroszylskiego.
Prace Elżbiety Murawskiej charakteryzują się przedstawieniami z pogranicza jawy i snu. Artystka chętnie obrazuje fantastyczne stwory, często wyolbrzymione. Jej ilustracje do opowieści dla dzieci cechuje dynamizm i zdecydowana kolorystyka. Mistrzostwo tej twórczości polega na tym, że doskonale oddaje baśniowy nastrój i efekt tajemniczości. Nowatorstwo wykonywanych przez Elżbietę Murawską ilustracji do książek dziecięcych polega na opowiadaniu historii zawartej w tekście własnym, specyficznym językiem malarskim, pełnym detali, dopracowanym pod względem formy i wyrazu tak, że niejako otwiera on świat przedstawiony w tekście, stanowiąc już własną autonomiczną interpretację.
Artystka brała udział w ponad 100 wystawach w kraju i za granicą, zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych. Za swą twórczość Elżbieta Murawska była wielokrotnie nagradzana. Zdobyła m.in.: Brązowy Medal IBA w Lipsku (1965), Złoty Medal na Biennale w Sao Paulo (1966), Złote Jabłko na I Międzynarodowym Biennale Ilustracji w Bratysławie (1967), nagrody PTWK (1975 i 1978), Medale i Nagroda Krytyków Sztuki na Biennale Grafiki Projektowej w Brnie (1976, 1984 i 1992), Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1978, 1988).
Marian Murawski urodził się w 1932 roku w Podleszczewie pod Suwałkami. Wykonał ilustracje i projekty okładek do ponad 100 książek dla dzieci i młodzieży. Jego prace są bardzo charakterystyczne, ekspresyjne, groteskowe. Artysta czerpie z polskiej sztuki ludowej i malarstwa romantycznego. Wykorzystuje elementy grozy do wywołania emocji czytelnika. Często tematem prac jest diabeł – odrażająca rogata postać z kwadratową głową i przerażająco pustymi oczami. Groźne zwierzęta Mariana Murawskiego straszą wielkimi zębami, ptaki ostrymi dziobami. Drzewa są siedliskiem złych duchów, a kryte strzechą chaty chylą się ku upadkowi. Ilustrator interpretuje tekst w którym może pokazać siebie, wspomnienia z dzieciństwa spędzonego na Podlasiu, w świecie przyrody, podań i baśni ludowych. Marian Murawski ciągle powraca do tamtej krainy. Większość ilustracji wykonuje w technice malarskiej, sięga także po tusz i delikatny rysunek. Kompozycje jego prac są bardzo dynamiczne, pełne impetu. Nagromadzenie jednorodnych elementów potęguje wrażenie dużego tempa akcji. Kontrasty pomiędzy poszczególnymi bohaterami, nienaturalne gabaryty, żabia perspektywa – to tylko niektóre, stosowane przez artystę sposoby na wzmocnienie treści, spotęgowanie wrażenia. Murawski mistrzowsko operuje kolorem, wybiera barwy wyraziste, czerwień, czerń, zieleń i błękit. Zestawia je w sposób nietypowy i odważny. Każda jego ilustracja to odrębny obraz, samoistne dzieło plastyczne.
Książki zilustrowane przez Mariana Murawskiego były wydawane głownie w latach 70. i 80. Po roku 1989 artysta poświęcił się malarstwu sztalugowemu. To drugi kierunek, który studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył studia w 1960 roku z wyróżnieniem rektorskim (dyplom obronił w pracowni prof. Józefa Mroszczaka w dziedzinie grafiki użytkowej oraz w pracowni prof. Wojciecha Fangora w dziedzinie malarstwa). Wykładał ilustrację i grafikę książkową w Instituto Cubano del Libro w Hawanie. Brał udział w kilkudziesięciu wystawach w kraju i za granicą. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród w dziedzinie ilustracji. Otrzymał m.in.: Złoty medal na Międzynarodowym Biennale w São Paulo (1966), Złote Jabłko na Biennale Ilustracji w Bratysławie (1967, 1977), Złotą Plakietę Premi Internacional Catalonia d’illustracio w Barcelonie (1988), a także nagrodę Ministra Kultury i Sztuki – Medal za zasługi dla kultury polskiej (1989), Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży (1978), Nagrodę IBBY za całokształt twórczości w dziedzinie ilustracji książkowej (2008), Srebrny Krzyż Zasługi (1989). Jako laureat najwyższej nagrody BIB został zaproszony w 1991 roku do jury tego prestiżowego konkursu.
