Cezary Maciej Dąbrowski poinformował, że dzięki wsparciu czytelników udało się zebrać odpowiednią kwotę na publikację jego kolejnego tomu zatytułowanego „Sztafeta”. Jest to zbiór wierszy powstałych na przełomie czerwca i listopada 2017 roku, opatrzony przedmową Krzysztofa Masłonia zatytułowaną „Wiersze szczere jak złoto”.

Tomik wkrótce ujrzy światło dzienne nakładem wydawnictwa LTW.

“Szczęśliwy ten poeta, którego utwory są autentycznie oczekiwane, który wie, że ma dla kogo pisać” – przekazał autor, który kieruje następujące podziękowanie:

Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy, z wielką radością informuję, że dzięki Waszemu wsparciu, tom poetycki „Sztafeta” wkrótce się ukaże. Pozwala to wierzyć, że poezja nie przestaje być potrzebna. Serdecznie dziękuję wszystkim, i każdemu z osobna, za okazaną dobroć.

Cezary Maciej Dąbrowski

Również wydawnictwo LTW dziękuje czytelnikom: https://www.facebook.com/wydawnictwo.ltw/photos/a.259960880708214/3500808509956752/?type=3&theater

Fragmenty z przedmowy do „Sztafety”

… Dąbrowski upomina się o słowa niepoprawne – politycznie, ale i społecznie, i obyczajowo, o słowa, które nie omijają problemu, nie otaczają go kokonem nic nie mówiących określeń, a z całą mocą trafiają w cel, potrafią wzruszać, zachwycać, ale i boleć – jak nic innego…

Poezja Cezarego Macieja Dąbrowskiego, tak wyraźnie egzystencjalna, związana z naszą rzeczywistością, nie może odwracać się również od wydarzeń politycznych. Tak też się dzieje, a dobitnie ukazują to utwory zebrane w części tomu zatytułowanej „Lekcja historii”. Obok wierszy nawiązujących do Powstania Warszawskiego czy przedwojennej świetności stolicy, natrafiamy tu także na aż za dobrze nam znane słowa: „Oby ten kraj się nie podzielił!” z uzupełnieniem: „Już się podzielił, i wszyscy to mówią,/ że tak już zostanie” i rewelacyjną puentą: „Pakuj książki i weź drugie śniadanie”. Bo też udramatyzowany apel czy pragnienie: „Oby ten kraj się nie podzielił!”, wychodzi z ust dziecka …

No bo skoro – jak pisał Jarosław Marek Rymkiewicz – „To co nas podzieliło – to się już nie sklei”, nie pozostaje nam nic innego, jak praca u podstaw i pilnowanie tego, co zależy od nas i tylko od nas. Jak właśnie wychowanie dzieci, bez którego nie obejdzie się ani kraj podzielony, ani jakąś cudotwórczą „Kropelką” zlepiony…

Krzysztof Masłoń