Wydarzeniem edytorskim, jakie z wielką przyjemnością odnotowujemy, jest nowa edycja – drugie polskie wydanie – „Cmentarza w Pradze” Umberto Eco. Przypomnijmy, że w ubiegłym roku minęło 40 lat od powieściowego debiutu tego autora, czyli wydania „Imienia róży”, książki, która na trwale zapewniła włoskiemu uczonemu miejsce na szczytach światowej literatury.

Szacowna oficyna Noir sur Blanc, która dysponuje prawami autorskimi na polskim rynku do najważniejszych jego tytułów, zeszłoroczną rocznicę uświetniła dopieszczonym wydaniem powieści – wyjątkowo pięknym, w szlachetniej formie i jednocześnie zadziwiającym prostotą. Słynny recenzent „Tygodnika Powszechnego” podpisujący się jako Lektor (pod tym pseudonimem skrywa się Tomasz Fiajłkowski, wieloletni redaktor krakowskiego pisma), podkreślał, że prostota zeszłorocznej edycji „Imienia róży” zawiera się w poręcznym formacie, dobrym papierze, barwionych brzegach kart oraz w doborze ilustracji, którymi są rysunki autora.

Teraz w takie samej szacie edytorskiej ukazało się inne działo Umberto Eco – jego przedostatnia powieść – zatytułowane „Cmentarz w Pradze” w przekładzie Krzysztofa Żaboklickiego. Jak pisze Lektor, „to arcydzieło narracyjnych powikłań, wariacja na temat XIX-wiecznych sensacyjno-kryminalnych powieści w odcinkach, łączy grę literacką ze zdecydowanie głębszym i nadzwyczaj ponurym znaczeniem. W dodatku opiera się na faktach”. Głównym tematem „Cmentarza” jest powstanie tak bardzo osławionego, jak i złowrogiego antysemickiego tekstu, jakim są „Protokoły Mędrców Syjonu”, falsyfikat, któremu patronowała carska Ochrana czyli tajna policja. Lektor w swej recenzji zamieszczonej w „Tygodniku Powszechnym”  z 27 czerwca podkreśla, że „dzisiaj, w erze triumfów QAnonu, ten demaskatorski traktat o myśleniu spiskowym i źródłach nowoczesnego antysemityzmu ubrany w kostium powieściowy nabiera nowej aktualności”.

Dodajmy jeszcze, że edycję „Cmentarza w Pradze” opracował redakcyjnie Mirosław Grabowski, a okładkę zaprojektował Witold Siemaszkiewicz.