Ireneusz Kania, eseista, tłumacz i poliglota, został tegorocznym laureatem Nagrody im. Kazimierza Wyki. Odbierając wyróżnienie podczas piątkowej uroczystości przyznał, że czuje, iż miasto Kraków uznało go za „swojego”.
Podkreślił, że ta krakowska jest dla niego szczególnie ważna, nie tylko dlatego, że jest ona wyrazem “trzymania wysoko sztandarów wielkiej humanistyki i tradycji”.
“Również dlatego, że ja nie jestem przecież krakowianinem z urodzenia, ja jestem przybysz. Ale przed wieloma laty upatrzyłem sobie to miasto na miejsce do życia, do tego, co będę robił, chociaż tego wówczas jeszcze nie wiedziałem” – mówił do zgromadzonych Ireneusz Kania. “Jestem w tym mieście, ono w tej chwili jest moje, i zawsze bardzo mi zależało na tym, żeby uznało mnie za swojego. Widzę, że tak się stało i za to jestem bardzo wdzięczny” – dodał.
Przyznał, że wszystko to jest dla niego “istotne, wzruszające i trochę zaskakujące”; wyjaśnił, że nagrodę kojarzył głównie ze środowiskiem polonistycznym i kręgiem krytyków literackich, dodając przy tym, że sam czuje się częścią świata humanistyki. “W tym sensie czuję się tutaj na swoim miejscu” – podsumował.
Ireneusz Kania jest tłumaczem i autorem ponad 60 przekładów z kilkunastu języków, a także znawcą filozofii buddyjskiej i kabały. Przełożył dzieła m.in. Umberta Eco i Tybetańską Księgę Umarłych. Nagroda im. Kazimierza Wyki, którą odebrał podczas piątkowej uroczystości, jest przyznawana od 1980 r. w dziedzinie krytyki literackiej, eseistyki i historii literatury. Wysoko oceniana zarówno przez teoretyków literatury i sztuki, jak i samych twórców, należy obecnie do nielicznych tego typu wyróżnień w Polsce. Tegoroczny laureat otrzymał nagrodę wysokości 40 tys. zł, ufundowaną przez województwo małopolskie i gminę miejską Kraków.
Przewodnicząca jury Marta Wyka podkreśliła, że przyznano ją Kani w uznaniu za całokształt jego dokonań, ze szczególnym uwzględnieniem książki pt. “Dług metafizyczny. Eseje i rozmowy”.
Idea przyznawania Nagrody im. Kazimierza Wyki narodziła się w 1975 roku po śmierci uczonego. Jan Pieszczachowicz – ówczesny prezes krakowskiego oddziału Związku Literatów Polskich wystąpił z inicjatywą powołania nagrody za wybitne osiągnięcia w dziedzinie eseistyki, krytyki literackiej i artystycznej. Jej ustanowienie było wyrazem hołdu dla prof. Wyki (1910-75), wybitnego historyka literatury, krytyka, eseisty, znawcy sztuki, animatora życia kulturalnego, pracownika UJ.
