Państwowy Instytut Wydawniczy zapowiada drugi tom monumentalnej, rozpisanej na trzy książki biografii Franza Kafki.

Jej literacki rozmach, oddech, sprawne pióro, wnikliwość analiz, szerokość spojrzenia z jednej strony, a z drugiej rzetelność badawcza w przekopywaniu się przez materiały pozostawione przez Maxa Broda, kwerendy w archiwach izraelskich i czeskich – to wszystko sprawia, że mamy przed sobą być może najpełniejszą i najlepszą biografię pisarza.

Za tą wspaniałą pracą stoi Reiner Stach, niemiecki pisarz, publicysta, znawca prozy i biografii Kafki, który doktoryzował się na Uniwersytecie Frankfurckim pracą o jego twórczości. Stach był wykładowcą tego Uniwersytetu oraz redaktorem naukowym w wydawnictwie S. Fischer, gdzie uczestniczył w pracach nad nową krytyczną edycją dzieł autora „Procesu”.

Drugi tom biografii opowiada o latach, kiedy pisarz z zadziwiającą intensywnością pracował nad swoimi najważniejszymi utworami – „Wyrokiem”, „Przemianą”, „Procesem”, „Zaginionym”. To były lata fascynacji Kafki syjonizmem i jego burzliwych zaręczyn z Felicją Bauer. Lata decyzji.

Reiner Stach będzie gościem tegorocznej edycji Festiwalu Conrada w Krakowie.

23 października (środa) godz. 16.

Rozmowę poprowadzi Piotr Paziński

Data premiery: 10 października 2024

Tytuł: „Kafka. Lata decyzji”

Autor: Reiner Stach

Tłumaczka: Sława Lisiecka.

Pierwsi czytelnicy dzienników i listów Kafki odnosili wrażenie, że mają do czynienia z wyizolowaną, kruchą, niejako niematerialną istotą. Czyż on sam nie portretował się w ten sposób, czy nie mówił o „zastępczym” życiu? Owszem, tak. Ale wtedy jeszcze nie nauczono się go czytać. Umysł, owad, pies latający, małpa, ślepy kret, Żyd wieczny tułacz – wszystko to brano dosłownie. Nie z tego świata – to był Kafka z lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku. Fakt, że wiemy znacznie więcej o jego sytuacji społecznej, że niejako wychodzi nam naprzeciw bardziej cieleśnie – do czego przyczyniło się sporo opublikowanych fotografii – niewiele w tym zmienił. A gdyby gdzieś odnaleziono kilka sekund filmu ukazującego Kafkę w ruchu albo nagranie jego głosu, bylibyśmy zapewne zaskoczeni, ale niewiele byśmy zyskali. Nie potrafimy go sobie wyobrazić tutaj, w fotelu naprzeciw nas […]. Pozostaje aura trzymająca nas na dystans, obcość, inność, o której nie zapominamy ani na chwilę i która ma trudny do uchwycenia związek zarówno z jego porażkami, jak i z jego sławą.

[cytat z Reinera Stacha w przekładzie Sławy Lisieckiej]