Zmarł Jan Nowicki,  aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser teatralny, pedagog, felietonista, pisarz i poeta. Zagrał niemal 200 ról w teatrze telewizji i filmowych. Artysta miał 83 lata.

Jan Nowicki był autorem wielu książek. W 2000 roku ukazała się jego książka pt. “Między niebem a ziemią” złożona z felietonów-listów, które Jan Nowicki adresował do Piotra Skrzyneckiego.  Z kolei w 2017 roku ukazała się książka “Dwaj panowie”, również poświęcona nieżyjącemu przyjacielowi.

Nowicki jest także autorem noweli “Grażyna”, dedykowanej aktorce Grażynie Szapołowskiej, pisał też felietony do wielu czasopism, m.in. “Sceny”, “Gońca Teatralnego”, “Poznaniaka”.

W 2012 roku napisał książkę “Mężczyzna i one”, w której podzielił się swoimi refleksami, pomysłami i wiedzą o tym, na czym zna się jak mało kto – o kobietach.  Pisze w niej: “Jestem w każdym wieku – miłe Panie. Bywam na przemian stary i młody. Dobry albo zły. Zupełnie jak Wy. Mogę, jeśli zechcę, być: rybą, ptakiem, kobietą, bądź siekierką. Fruwam sobie – za pan brat – z wiatrem wywracającym okręty. Razem ze słońcem wypalam trawy. Skryty w tykaniu ściennego zegara odmierzam Wasz drogocenny czas. Jestem lękiem pozbawionym (w jakimś sensie) skóry, krwi i kości. Strachem, bez którego niepodobna żyć. Ciągle czymś zajęty. Zamyślony. Przeważanie rozbawiony. Ale także smutny. Co wy byście beze mnie zrobili? Bez mojej tolerancji, skłonności do żartu i prawdziwych wzruszeń? Jestem – w gruncie rzeczy – przewodnikiem po ścieżkach piekielnej frajdy i zmysłowej przyjemności życia”.

„Nie traktuję życia zbyt poważnie”, zwierza się i od razu dodaje: „Po co? Ono się przecież kiedyś skończy, tak samo jak kończy się spektakl teatralny. Zapada kurtyna, gasną światła, a aktor odchodzi do innych zajęć”. Ale póki czas, trzeba nacieszyć się życiem. „Nie zapominajmy o tym, że tylko gramy jedną z ról. W następnym akcie zmienimy się może w szczęśliwego kochanka najpiękniejszej kobiety świata… Przecież miłość jest grą. Dobrze zagrana jest piękniejsza, pełniejsza i bardziej upojna…”.