Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego przy ul. Chocimskiej 5 w Bydgoszczy zaprasza w czwartek 4 kwietnia o godz. 18 na spotkanie poetyckie poświęcone twórczości Krzysztofa Nowickiego zatytułowane „Proszę byś mnie przypomniał”. Czytanie tekstów: Alicja Mozga i Jan Kaja. Zdarzeniu będzie towarzyszyć otwarcie wystawy obrazów Stanisława Matuszczaka „Temat w półcieniach”.
Krzysztof Nowicki (1940-1997) był poetą, pisarzem, dramaturgiem, krytykiem. Od 1945 roku mieszkał w Bydgoszczy. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika u prof. Konrada Górskiego. Po studiach pracował w rozgłośni Polskiego Radia, a później w tygodniku „Fakty i Myśli”. Opublikował tomiki wierszy: „Zbliżenia” (1963), „Przy słowie” (1965), „Komentarze” (1970), „W tej chwili” (1976), „Do przytomności” (1981), „Po imieniu” (1983), „Bez tytułu” (1991). Wydał powieści i tomy opowiadań: „Droga do ojca” (1967), „Główna przegrana” (1967), „Tętno” (1969), „Orfeusze” (1973), „W imię ojca i syna” (1978), Śmierć Gulliwera (1983), „Było święto” (1987), „Ostatni kwartał” (1987), „Przetoka” (1992), „Drugie życie” (1995). Ostatnia książeczka „Od rzeczy” ukazała się w 1998 roku. Publikował utwory literackie i krytyczne m.in. w: „Tygodniku Kulturalnym”, „Współczesności”, „Twórczości”, „ Życiu Literackim”, „Toposie”. Wydał wybory szkiców, recenzji i felietonów literackich: „Pertraktacje” (1971) i „Dziennik krytyczny” (1981). Opublikował trzy dramaty, z których „Pięć dni Lemuela Gulliwera” wystawiły Teatr Mały w Warszawie i Teatr TVP. W latach 1966-1983 należał do Związku Literatów Polskich, a od utworzenia do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Był członkiem PEN Clubu. Pochowany na cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej w Bydgoszczy.
Stanisław Matuszczak (1934- 2022) rysowaniem i malowaniem zajmował się od wczesnej młodości. W roku 1948 rozpoczął naukę w Liceum Technik Plastycznych w Bydgoszczy. Jego nauczycielami byli m. in. Jan Biedowicz, Stanisław Brzęczkowski, Zygmunt Kotlarczyk, Marian Turwid. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Janusza Strzałeckiego, dyplom uzyskał w 1959 roku w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Zajmował się sztuką użytkową, głównie z zakresu grafiki, ale najważniejszymi dziedzinami sztuki skupiającymi jego zainteresowania były rysunek i malarstwo. Uczestniczył w licznych wystawach środowiskowych, ogólnopolskich i poplenerowych. Od 1963 roku zajmował się pracą pedagogiczną w Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy, którego był dyrektorem w latach 1987-1991. Ostatni okres nauki w szkole (latach 1999 -2018) poświęcił prowadzeniu pracowni litografii.
W Małym Salonie Sztuki Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Bydgoszczy w 1972 roku odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna rysunków i gwaszy. Po czterdziestu pięciu latach w tym samym saloniku (obecnie Galeria Kantorek, filia Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy) artysta wystawił ostatni cykl swoich prac, w których preferowany przez niego rysunek odgrywał znaczącą rolę ‒ dwadzieścia jeden czarno-białych litografii powstałych w latach 1999-2009. To subtelne grafiki o kompozycji otwartej, której kształty określa delikatny kontur, a zróżnicowane tonalnie plamy tworzy zagęszczona kreska, ekspresyjna, ale wyważona, zatracająca jednoznaczność przedstawienia na rzecz uzyskania nastroju i formy malarskiej w charakterze.
