No i odezwały się nożyce. Może nie tyle nożyce, co zardzewiały sekator ze starej pakamery, ale zawsze to coś. To już drugi polemiczny, drukowany głos w sprawie uregulowań rynku książki. Tym razem w formie „felietonu”. Głos podobny do poprzedniego. Spróbuję w dziesięciu punktach odnieść się do zamieszczonych na łamach Biblioteki Analiz polemik w wykonaniu autora, który podpisał się jako Minus. 1. Minus krytykuje moje pisanie pod pseudonimem. Zabawnie to brzmi, biorąc pod uwagę, że sam się nim posłużył. Użycie go nazwał tchórzostwem, po czym sam dał popis odwagi, zamiast dać przykład, podpisując się imieniem i nazwiskiem. W moim przypadku pseudonim nie jest parawanem, tylko świadomą i przemyślaną decyzją, o czym pisałem i mówiłem wielokrotnie. Ale do niektórych to nie dociera. 2. Minus nazywa bzdurą moją dewizę, że liczy się punkt widzenia, a nie siedzenia, że ważne są poglądy, a nie personalia. Będę się upierał przy swoim. Nie zmieniam poglądów przy okazji każdej transformacji. Za Komuny nie nosiłem czerwonych sztandarów, za ZCHN-u nie leżałem krzyżem w kościele, za Postkomuny nie wołałem o reglamentację, a teraz nie będę pląsać z Kaczorami. Niezależność ocen jest jednak dla niektórych nie do pojęcia. A dla mnie jest wartością samą w sobie, bo nie chcę być chorągiewką na wietrze i modelować zdania ze względu na zajmowane stanowisko. 3. Minus uważa, że istnieje kolosalna różnica między księgarnią a warzywniakiem. Dlaczego tak uważa – nie napisał. Może po prostu tak ma być, i koniec. Prawda objawiona. Dogmat. Otóż, informuję Minusa, że księgarnia od warzywniaka różni się tylko asortymentem. Tylko. Oba punkty sprzedaży powinny oferować klientowi najlepszy gatunkowo towar, oba powinny na siebie zarabiać, oba muszą stawić czoła rosnącej konkurencji itd. Wykazywanie (nawet nie wykazywanie, tylko obwieszczanie – bo argumentów brak) wyższości książki nad pomidorem jest dokładnie tym, na temat czego wykładał Jan Tadeusz Stanisławski. Z powodu postawy głoszonej przez Minusa (książka jest super, pomidor jest be) rynek księgarski wygląda właśnie tak, jak wygląda. A pomidory mają się dobrze. 4. Minus sugeruje mi bycie rynkowym neofitą. Kiedyś, na prośbę Czytelników, zamieściłem krótką notkę o sobie. Minus jej najwyraźniej nie czytał. Minus zakłada więc, że jestem kobietą, po czym krytykuje mój biust. Dość osobliwa logika. 5. Minus zarzuca mi, iż uważam swoje poglądy za jedynie słuszne. To typowy przykład tego, co psychologowie nazywają projekcją. Chodzi o to, iż własne przekonania i odczucia przerzuca się na osoby drugie. Nigdy nie pisałem, że moje poglądy są jedynie słuszne. Wyrażałem je po prostu głośno, licząc na merytoryczną dyskusję. A dyskusji jak nie było, tak nie ma. Czytając kolejne głosy kolejnych oponentów, podtrzymuję swoją opinię, że o rzeczową dyskusję będzie bardzo trudno. Za dużo emocji, za mało rozumu. 6. Minus sugeruje mi rozbieżność …