Wydawnictwo Prószyński i S-ka wpadło na pomysł stworzenia kolejnej serii wydawniczej. Najwyraźniej zachęceni dobrą sprzedażą serii kulinarnych broszurek, postanowili pójść krok dalej i z garów przerzucić się na młodzież. Światła idea otrzymała miłą i kojącą nazwę „Seria z Pinezką”. Szkoda, że nie z kowadłem. Pierwszym tytułem ma być „Odlot” Nicka McDonella; książka, w której narkotyki ścielą się równie gęsto, co trupy w kryminałach Agathy Christie. Pod względem obecności na kartach powieści używek książka ta stawiana jest przez wielu krytyków na równi z „Nagim lunchem” Burroughsa. Oto fragment recenzji książki z Merlina – „Nie jest to opowieść o dorastaniu, bo bohaterowie „Odlotu” nigdy nie mieli dzieciństwa. Ich rodzice spędzają czas na wakacjach na Bali albo podróżują w interesach, nianie zaś odwracają wzrok, kiedy podopieczni w wartych miliony dolarów domach uprawiają seks i zażywają narkotyki. Akcja od pierwszej strony nieuchronnie zmierza do apokaliptycznego rozwiązania”. Jeśli wydawca chce pójść tym śladem, radzę zmienić tytuł przedsięwzięcia na „Seria ze Skrętem”. Zgodnie z przewidywaniami, książka Madonny (Zysk i S-ka) robi furorę. Wszędzie jej pełno; jak niegdyś obwieszczeń o wprowadzeniu stanu wojennego. „Angielskie różyczki” są na topie; choć podobno wiele osób kupiło tę pozycję jako poradnik ogrodniczy. A w środku jest bajeczka utrzymana w amerykańsko- macdonaldowej stylistyce. Mimo reklamy Madonna już w przedbiegach straciła szansę na to, aby stać się w dziedzinie bajek tym, czym jest J.K. Rowling w dziedzinie książek dla młodzieży. Tak czy owak, bracia Grimm przewracają się w grobie. Miejmy nadzieję, że prężni poznaniacy nie wystąpią teraz z „genialną” myślą wydania, na przykład, modlitewnika autorstwa Britney Spears. Siedem dni wystarczyło zjadaczom książek na skonsumowanie 12 tysięcznego nakładu „Zachodu słońca w Milanówku” Rymkiewicza. Jak zwykle nagroda Nike zaostrzyła apetyt; przynajmniej na zakup, bo nie przypuszczam, żeby 12 tysięcy ludzi zrozumiało poezję laureata, w której tak naprawdę nie ma w niej nic do rozumienia. Ale najprawdopodobniej wyszli z założenia, że wypada mieć tę pozycję w domowej biblioteczce (a nuż przyda się na prezent, albo element uczestnictwa w „bookcrossing”). Nieszczególnie majętne wydawnictwo Sic! złapie wreszcie finansowy oddech; i już powinno zacząć starania o zdobycie nagrody Nike w przyszłym roku. Mają wprawę. Radosne echa dochodzą z wydawnictwa Media Rodzina. Z wielką pompą wyznaczono datę polskiej premiery najnowszych przygód Harry Pottera – 31 stycznia o wchodzie słońca. Kto wystąpi w roli obwieszczającego brzask koguta – nie zapowiedziano. To już trzeci termin wydania książeczki J.K. Rowling w Polsce; i niewykluczone, że nie ostatni. Tymczasem w portalach internetowych ukazały się dyskretne zwierzenia tłumacza przygód nieletniego czarodzieja. Panu Andrzejowi Polkowskiemu (bo o nim mowa) nie podoba się sposób pisania J.K. Rowling. Ze swadą najznamienitszego krytyka literackiego twierdzi, że autorka nadużywa przymiotników i przysłówków. Widać skomplikowało mu to pracę; a nikomu w tej branży pracować się tak naprawdę nie chce. Największy kłopot był ze słowem „order”. Debatowano, czy ma być „zakon” (prawidłowe, ale niezbyt poprawne politycznie, czyli w naszym kraju – religijnie), czy „bractwo” (jak sugerował pan Andrzej). Stanęło na „zakonie”; niewykluczone, iż po telefonicznej konsultacji z Watykanem. Na ekrany chińskich kin wchodzi film, którego inspiracją był wiersz naszej noblistki Wisławy Szymborskiej. Film jest podobno fabularny i trwa nieco dłużej niż lektura wiersza. Dzieło nosi tytuł „Turn …