Wydawało się, że spośród 554 nadesłanych na konkurs Jasnowidze graficznych narracji trudno będzie wybrać akurat tę jedyną, która wyróżniałaby się oryginalną formą plastyczną, mądrym przesłaniem i chwytała za serce. Ale kiedy trafiłem na „The Precious Poop” włoskiego twórcy Nicoli Venturiego, ucieszyłem się jak dziecko. Zawsze wierzę, że ciary na plecach wskazują mi właściwy wybór, choć tym razem towarzyszyła im obawa, że w gronie jurorów książka o kupie spodoba się tylko mnie. Jakaż była moja radość, kiedy okazało się, że decyzja o przyznaniu jej głównej nagrody zapadła niemal jednomyślnie.  

„Cenna kupa” nie jest, jak mogłoby się wydawać, kolejną pozycją na kontrowersyjny temat, których sporo znajdziemy na rynku wydawniczym. To historia chciwego człowieka, który zabiera żukom życiodajny nawóz i gromadzi go w pilnowanym przez uzbrojonych strażników stożku wulkanicznym, skazując owady na głód i bezdomność. Lekki, groteskowy styl ilustracji natychmiast wywołuje radość, ale opowiedziana historia ma w sobie powagę i siłę metafory. Jest zarazem uniwersalną opowieścią o zgubnych skutkach ludzkiej chciwości i całkiem współczesną satyrą na drapieżny kapitalizm, który uprzywilejowanym jednostkom pozwala wyzyskiwać słabszych. Znajdziemy tu również ważne wątki ekologiczne i troskę o biologiczną równowagę planety.
Okładka „The Precious Poop” z władcą siedzącym na ogromnej kupie jest zjadliwą krytyką współczesnego świata i antysystemową satyrą przywołującą wielkie literackie narracje: „Podróże Guliwera”, „Pinokia” czy „Opowieść wigilijną”. Finałowa eksplozja gówna uzdrawia świat i daje nadzieję na rewolucję, która przywróci naturalny porządek. Kocham tę książkę. 

Tomasz Broda

Drugie równorzędne wyróżnienie otrzymuje projekt pt. „Acorns” (Żołędzie) Maryny Zhvirblii (Litwa). Ta obszerna książka obrazkowa bez słów opowiada o muchomorze zmuszonym do poszukiwania nowego miejsca na ziemi. Gdy dąbrowa, w której rośnie, zostaje niespodziewanie ścięta, zrozpaczony bohater rusza w nieznane. Po długiej podróży trafia do Warszawy, w której zmaga się z samotnością i poczuciem niedopasowania. Jednak w końcu, po długim czasie, znów zaczyna dostrzegać jasną stronę życia. 

Projekt zrobił na nas wrażenie zaskakującym, ale i przekonującym ujęciem ważnego i aktualnego tematu przymusowej emigracji. Widzimy w nim także wiele graficznej jakości: umiejętność opowiadania historii rysunkiem w sposób niemal kinematograficzny, inteligentną zabawę z architekturą książki i trafnie znalezioną formę opartą na wykorzystaniu dwóch kolorów: czerni i czerwieni. Choć książka porusza poważny temat, nie brakuje w niej poczucia humoru – wystarczy przywołać Warszawę ukazaną jako miasto owadów, w którym biedronki robią zakupy w Biedronce. Można co prawda zastanawiać się, czy treść i wymowa tej opowieści nie będą w pełni czytelne raczej dla dorosłego niż dziecięcego odbiorcy, jednak nie mamy wątpliwości, że jest to projekt zasługujący na wyróżnienie.