Wystawa “Bruno Schulz. Żelazny kapitał ducha” koncentruje się na twórczości wizualnej artysty.
Jak czytamy w opisie, “w pracach Brunona Schulza erotyka, masochizm, relacje płci lokują się w szerokim spektrum różnych postaw i sytuacji – do przywitania podczas spaceru po całowanie kobiecych stóp. Duszna poetyka łącząca większość tych przedstawień wynika z ogólnej, łatwo wyczuwalnej atmosfery pożądania i erotycznego napięcia, które u Schulza nigdy nie zostaje w całości rozładowane.
Z dzisiejszej perspektywy perwersyjna poetyka prac Schulza jest daleka od kontrowersji. Niemniej kwestia cielesności, seksualności oraz relacji i tożsamości płci jest wyraźnie obecna w twórczości polskich artystek i artystów młodego i średniego pokolenia, których prace prezentujemy na wystawie. Zagadnienia te, ujęte równie niejednoznacznie, jak u Schulza, ujawniają się w różnorodnych postawach, przedstawieniach oraz stylistykach. Dialog Schulza ze współczesnością staje się przeciwwagą dla dotychczasowych prób interpretacji i wpisania jego twórczości w tradycję historii sztuki”.
Hasło “żelazny kapitał ducha” to fragment wypowiedzi Schulza z listownego wywiadu, udzielonego w 1935 roku Witkacemu dla „Tygodnika Ilustrowanego”. Metaforycznie opisuje zbiór fundamentalnych wrażeń, obrazów i motywów, które spinają i definiują sztukę każdego twórcy. Według Schulza są to treści, do których dochodzi się na wczesnym etapie rozwoju duchowego, a cała dalsza twórczość polega już tylko na nieustannym powrocie do tych samych, kształtujących tożsamość, motywów.
Program:
