W pierwszej połowie stycznia roku w wieku 75 lat zmarł Marek Światopełk Karpiński, filolog, publicysta, urzędnik państwowy, działacz opozycji w okresie PRL, jak czytamy w nekrologu podpisanym przez „Najbliższych” i zamieszczonym w „Gazecie Stołecznej” z 22 stycznia.
Marek Świętopełk Karpiński urodził się 15 lipca 1948 roku w Warszawie. Był synem Zbigniewa Karpińskiego, słynnego architekta, i bratem działacza opozycji antykomunistycznej Jakuba Karpińskiego oraz Wojciecha Karpińskiego, historyka idei.
Działał w harcerstwie w ramach „Czarnej Jedynki”. W 1967 roku ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie, po czym rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Za udział w protestach studenckich z okresu wydarzeń marcowych w 1968 roku został zatrzymany i relegowany z uczelni. Studiował następnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, ostatecznie ukończył polonistykę na UW w 1978 roku. Był pracownikiem naukowym i doktorantem w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. Od 1976 roku współpracował z Komitetem Obrony Robotników i Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”, w 1977 roku podpisał deklarację Ruchu Demokratycznego i był w gronie osób bezskutecznie próbujących założyć w Warszawie struktury Studenckich Komitetów Solidarności. Od drugiej połowy lat 70. działał w niezależnym ruchu wydawniczym, m.in. udzielał swojego mieszkania na drukarnię „Głosu”. Wstąpił do „Solidarności”, był kierownikiem wydawnictw związku w Regionie Mazowsze. 13 grudnia 1981 roku został internowany, zwolniono go 18 listopada 1982 roku. W ośrodku odosobnienia na Białołęce wydawał niezależne pismo „Koniem przez Świat”. Utracił w tym czasie pracę w ISP PAN, był zatrudniony jako robotnik fizyczny, współpracował nadal z opozycją. Od 1989 roku pracował jako redaktor w czasopismach kulturalnych, w latach 1990-1991 był rzecznikiem prasowym ministra kultury i sztuki, następnie został urzędnikiem w Kancelarii Prezydenta RP w okresie prezydentury Lecha Wałęsy. Od sierpnia do grudnia 1995 roku był podsekretarzem stanu i rzecznikiem prasowym prezydenta. Był jednym ze współzałożycieli Chrześcijańskiej Demokracji III Rzeczypospolitej Polskiej i członkiem władz krajowych tego ugrupowania. Pełnił funkcję wiceprezesa Instytutu Lecha Wałęsy (1995-2005), był rzecznikiem prasowym byłego prezydenta w trakcie kampanii wyborczej w 2000 roku. Zawodowo zajął się działalnością akademicką.
Był też tłumaczem literatury dla dzieci. Autor wydanej w podziemiu książki „Zapis na cenzurę” (Warszawa 1981). W ubiegłym roku wydawnictwo Iskry wznowiło książkę Marka Karpińskiego zatytułowaną „Najstarszy zawód świata. Historia prostytucji”.
W 2021 roku w wydawnictwie Alegoria ukazały się autobiograficzne „Puzzle pamięci”. Wydawca prezentuje książkę: „Dziadek Franciszek– świetny inżynier, budowniczy mostów; ojciec Zbigniew – doskonały, zasłużony architekt, autor m.in. Ściany Wschodniej w Warszawie, ciotka Wanda – historyk sztuki, stryj Światopełk– satyryk, poeta. Drugi dziadek, Wojciech Gozdawa-Zatwarnicki – założyciel „Ogrodów czerniakowskich”, mama Stanisława – inżynier rolnictwa, najstarszy brat Jakub – socjolog, politolog, historyk; drugi brat, Wojciech – pisarz, krytyk literacki, tłumacz, historyk sztuki, historyk idei. I Marek Karpiński, autor tej książki – filolog, publicysta, urzędnik państwowy, działacz opozycji w okresie PRL, rzecznik prasowy prezydenta RP Lecha Wałęsy, dyrektor Instytutu Lecha Wałęsy. Czy wspomnienia o takiej Rodzinie mogą nie być fascynujące i doskonale napisane? Oczywiście – nie mogą. Czy życie autora obfitowało w wydarzenia ważne i godne upamiętnienia? Oczywiście – tak. Czy warto sięgnąć po tę książkę? Zdecydowanie tak! Kalejdoskop wydarzeń i ludzi, podane językiem barwnym, ze swadą, humorem, ale też wzruszeniem”.
