14 lipca zmarł prof. Andrzej Gronczewski, wybitny historyk literatury, eseista, krytyk literacki i edytor, znawca i edytor twórczości Jarosława Iwaszkiewicza oraz poezji i prozy XX wieku. W nekrologu podpisanym przez Dziekana i Radę Wydziału Polonistyki UW oraz pracowników i studentów tego Wydziału, zamieszczonym w „Gazecie Stołecznej” z 17 lipca, czytamy, że był „jednym z najwybitniejszych historyków literatury i krytyków literackich, znakomitym badaczem dwudziestowiecznej literatury polskiej i europejskiej”. Jak informuje portal Nowa Panorama Literatury Polskiej, Andrzej Gronczewski urodził się 3 października 1940 roku w Warszawie. W 1945 roku przeniósł się z rodziną do Inowrocławia, gdzie ukończył szkołę podstawową i w 1954 roku rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza. W następnym roku powrócił do Warszawy i kontynuował edukację w Liceum im. Władysława IV, w 1958 roku otrzymał świadectwo maturalne. Następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1960 roku debiutował jako prozaik na łamach „Współczesności” opowiadaniem „Laboratorium”, a w następnym roku opublikował w „Nowej Kulturze” pierwszą recenzję książkową zatytułowaną „Bez retuszu” o książce Grzegorza Timofiejewa „Człowiek jest nagi”. Po uzyskaniu tytułu magistra w 1963 roku został zatrudniony na stanowisku asystenta (później starszego asystenta) na Wydziale Filologii Polskiej UW. W pracy naukowej zajął …