23 sierpnia zmarła prof. dr hab. Wanda Paprocka, etnolożka, badaczka przeobrażeń polskiej wsi i jej kultury w XIX i XX wieku, miejsca tradycji i kultury ludowej w myśli społeczno-politycznej oraz stosunków międzyetnicznych.
W nekrologu zamieszczonym w „Gazecie Stołecznej” z 29-30 sierpnia i podpisanym przez dyrektora i pracowników Instytutu Archeologii i Etnologii PAN, czytamy, że prof. Wanda Paprocka była „autorką licznych prac poświęconych tym zagadnieniom, redaktorką pomnikowych dzieł zbiorowych, a także czasopisma ‘Etnografia Polska’ i serii ‘Biblioteka Etnografii Polskiej’, była też ‘uczestniczką unikalnych badań terenowych na Kurpiach w latach 50. XX wieku, ekspedycji bułgarskiej, działającej w połowie lat 60. XX wieku i międzynarodowych prac w ramach Komisji Karpackiej’. Jak czytamy dalej: „całe swoje życie zawodowe i karierę naukową związała z Instytutem Archeologii i Etnologii (dawniej Historii Kultury Materialnej) PAN. Pełniła też liczne funkcje, kierując przez 14 lat Zakładem Etnologii. Była wielokrotnie wybierana do Rady Naukowej Instytutu, którą współkierowała, oraz powoływana do ciał doradczych, w których wysoko ceniono Jej głos i wyważone opinie. Brała też żywy udział w życiu środowiska etnologów jako członkini Komitetu Nauk Etnologicznych PAN, jako szanowana recenzentka w przewodach awansowych oraz inicjatorka i uczestniczka ogólnokrajowych projektów badawczych. Wraz z jej odejściem tracimy jedna z niezapomnianych Dam polskiej nauki”.
W innym nekrologu zamieszczonym w tym samym numerze „Gazety Stołecznej” podpisanym przez Kolegów z Ośrodka Etnologii i Antropologii Współczesności Instytutu Archeologii i Etnologii PAN napisano, że prof. Wanda Paprocka była „wspaniałą koleżanką, wymagającą Nauczycielką i przyjazną, inspirującą ‘Szefową”. Należała do pokolenia pionierów – przedstawicieli etnologii, historii i archeologii, którzy w trudnych dla nauki początkach lat. 50. XX wieku stworzyli interdyscyplinarny Instytut Kultury Materialnej (dziś Instytut Archeologii i Etnologii) PAN, łączący nurty trzech dziedzin humanistyki. Placówce tej poświeciła całe swoje życie zawodowe”. I dalej: „po przejściu na emeryturę, jak długo pozwalały Jej na to siły, uczestniczyła w życiu środowiska, żywo zainteresowana prowadzonymi badaniami, a także kolejami życia i zawodowym rozwojem każdego z nas. Zachowamy w pamięci Jej przyjaźń, wspaniały styl kierowania zespołem, wysokie standardy dokonań naukowych, a nade wszystko Człowieka – mądrą, niezwykłą Panią”.
Pożegnanie odbędzie się w środę 2 września o godz. 12. na Starych Powązkach w Warszawie. Msza św. odprawiona zostanie w kościele pw. Karola Boromeusza.
