„Przegląd Księgarski i Wydawniczy” miał swoich poprzedników. Po drugiej wojnie światowej wznowiony został „Przegląd Księgarski”, czasopismo Związku Księgarstwa Polskiego (ukazywał się do roku 1950). Zupełnie nowym periodykiem był „Biuletyn Księgarstwa Spółdzielczego”, wydawany przez Dział Księgarstwa Spółdzielczego w Związku Rewizyjnym Spółdzielni Rzeczypospolitej Polskiej w Łodzi, początkowo jako maszynopis powielany, od października 1946 jako druk ciągły w cyklu miesięcznym. Redaktorem naczelnym był Stanisław Malawski, jego zastępcą Adam Klimowicz a sekretarzem redakcji Irena Poskoczym. Dwa lata później „Biuletyn” przemianowano na „Pracę Księgarską”, ale również przestał wychodzić z końcem 1949 roku. Powstała w 1950 roku państwowa Centrala Obrotu Księgarskiego „Dom Książki” drukowała dla księgarń tzw. Arkusz Zamówień. Od 1952 roku do Arkusza Zamówień dołączano dodatek o charakterze instruktażowym pt. „Wkładka dla księgarza”, którego kolejna wersja w latach 1953-1954 nosiła tytuł „Naprzód”. W maju 1954 roku „Naprzód” zmienił nazwę na „Głos Księgarza”. W tej wersji pisma dały się zauważyć pewne próby samodzielności myślowej, przybyły nowe formy dziennikarskie: felietony, listy od czytelników, informacje o księgarstwie za granicą, odnotowywano jubileusze zasłużonych księgarzy. W 1956 roku podano po raz pierwszy skład komitetu redakcyjnego powołanego przez dyrektora Centralnego Zarządu Księgarstwa (w kolejności alfabetycznej): Zbigniew Daniłowicz, Mieczysław Fuksiewicz, Stanisław Malawski, Edmund Neustein, Leon Onichimowski, Zbigniew Safjan. Rychło na miejsce Mieczysława Fuksiewicza wszedł Tadeusz Hussak, który był potem przewodniczącym komitetu redakcyjnego w kolejnych emanacjach czasopisma aż do jego zamknięcia (jak też czynnym przez wszystkie lata autorem wielu artykułów). Ostatni numer „Głosu Księgarza” ukazał się w lipcu 1957 roku – jego kontynuacją stał się nowy-stary tytuł „Praca Księgarska”, jak głosił podtytuł: „Tygodnik państwowych przedsiębiorstw księgarskich”. Pierwszy jej numer podawał skład kolegium redakcyjnego: Zbigniew Daniłowicz, Tadeusz Hussak, Celestyn Kwiecień, Stanisław Malawski, Stanisław Połeć, Wojciech Sochacki. Z czasem powiększył się format i objętość periodyku, zmieniła formuła – przybyło artykułów na tematy ogólnokulturalne, pojawiły się rozmowy z pisarzami i fotografie. W 1963 roku dokonała się kolejna zmiana czasopisma: w wyniku porozumienia o współpracy z Polskim Towarzystwem Wydawców Książek „Praca Księgarska” przeformowana została w „Przegląd Księgarski i Wydawniczy”, choć wydawcą pisma nadal była Centrala Księgarstwa. Pierwszy numer „Przeglądu” ukazał się z datą 11 kwietnia 1963 roku, zachowując ciągłość numeracji z „Wkładką” do Arkusza Zamówień, „Naprzodem” oraz „Pracą Księgarską”. W nowym periodyku, jak pisał Adam Klimowicz: „Ponad wąsko warsztatowe i techniczne sprawy handlu księgarskiego, przy obecnym poziomie organizacji księgarstwa i fachowości kadr księgarskich już często zbyt oczywiste, zaczęły się wysuwać kulturalne i ekonomiczne aspekty produkcji i upowszechniania książki, to wszystko, co służy poszerzeniu i pogłębieniu wiedzy pracowników książki poza szkolny elementarz, co służy związaniu ich z problematyką ruchu wydawniczego i oświatowo-kulturalnymi celami działalności upowszechnieniowej”. Choć w podtytule czasopismo początkowo miało dopisek „Tygodnik”, ukazywało się w rytmie dwutygodniowym, a z czasem miesięcznym. Zachowano z poprzednich wersji pisma rubryki „Jaskółki”, „W druku” czy „Nowości”, ale znacznemu powiększeniu uległa część publicystyczna. W wyniku szczegółowych ustaleń ze środowiskiem wydawniczym przyjęto, że wydawcy będą dostarczać artykuły o problematyce wydawniczej i dotyczące ich współpracy z hurtem i detalem, redakcja zaś poszerzy informację o książkach, nie mówiąc oczywiście o dalszym wzbogacaniu problematyki księgarskiej. Periodyk poruszał więc tematy związane z ruchem wydawniczym i księgarstwem, ale też pisano o historii obu zawodów i branż, o produkcji i czytelnictwie książki, o kulturze. Informowano o nagrodach literackich, zamieszczano wywiady z pisarzami, wiele uwagi poświęcano formie graficznej książek, bibliotekarstwu jako sojusznikowi w upowszechnianiu słowa drukowanego. Wśród autorów piszących dla periodyku w tym pierwszym okresie spotykamy zarówno nazwiska znanych księgarzy (już wymienianych) i wydawców (m.in. Krystyny Goldbergowej, …