Ludzie tworzący dla Państwa Bibliotekę Analiz to prawdziwe zwierzęta targowe. Zresztą, tylko tacy mogą w tej redakcji pracować. Inni nie mają w niej czego szukać. Dla takich jak my każda edycja Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie (jak i prawie każdej imprezy z książką w roli głównej) to wspaniałe święto branży. Branży, bez której nie wyobrażamy sobie życia, która karmi nas, a my ją – w sensie duchowym, a także jak najbardziej materialnym. Dlatego właśnie w przypadku MTK organizatorzy mogą sobie pozwolić wobec nas na jak najdalej posuniętą taryfę ulgową. Dnia inauguracji targów i tak bowiem nie będziemy się mogli doczekać, przygotujemy kilka imprez towarzyszących, wystawimy stoisko, ciała wbijemy w garnitury i zarywać będziemy noce redagując aktualne wydanie Biblioteki Analiz lub wydawanego w trakcie targów informatora (tu słowa podziękowania pod adresem kierownictwa Ars Polony). Z punktu widzenia typowych targowych wystawców wspomniana taryfa ulgowa jest już jednak nie do przyjęcia. Po dość wysoko zawieszonej „krakowskiej” poprzeczce od Ars Polony wymaga się dzisiaj nieporównanie więcej niż przed laty, na co wpływ mają także zagraniczne podróże wydawców na targi do Londynu, Frankfurtu, Bolonii. Powrót do rzeczywistości bywa z nich niekiedy bardzo bolesny. Tym bardziej więc zdumiały w tym roku, zdecydowanie częstsze niż w latach ubiegłych, reklamacje wystawców narzekających a to na zbyt małe stoiska, a to na nieoznakowane (jeszcze w wieczór poprzedzający otwarcie bram Pałacu Kultury i Nauki!), a to na wykonane niezgodnie z przekazanym organizatorom projektem. „53 lata doświadczeń?”, dziwili się niektórzy. Majowe targi Ars Polony mają jednak niezwykłą, magnetyczną moc, której nie imają się narzekania wystawców, niemogących znaleźć sali im. Gałczyńskiego czytelników czy skamlących „o głupi zszywacz” dziennikarzy. Co roku wszyscy, jak te owce, ciągniemy do Pałacu Kultury i Nauki, w cowieczornych potargowych pląsach zapominając o wszystkim, co dało …