Dynamika żelaznej zmiany uchwyciła w swe szczęki polski rynek książki, teraz chwyt jeszcze wzmacnia i poprawia. Oj, jak boli! Za chwilę papier, materiał błogosławiony między okładkami, do imentu splami się celulozową krwią, zostanie nasycony łzami oraz śmiertelnym potem zwalonych między półki współzawodników. Przy okazji zgodnie zawyją e-booki. Zaś audiobooki im zawtórują. Hi, hi! Felieton umożliwia najdziksze swawole, więc i ja puściłem się na niebezpieczne fale wzburzonych metafor. Ale już cumuję w porcie powagi (względnej), bo dalej zamierzam podjąć temat bynajmniej nie żartobliwy. Wstrząsnęło mną ujawnione przez Bibliotekę Narodową podstawowe uwarunkowanie dzisiejszego czytelnictwa: bardzo niski procent Polaków współcześnie deklaruje utrwalone nawyki lekturowe. Skutek? Przede wszystkim narastające zgłupienie w narodzie. Wzrost agresji biorącej się z bezmyślności. Nie zamierzam drzeć szat ani marnować szmat na szarpie. Nikt nie może zabronić wszelkiej maści wtórnym analfabetom kultywować ich upośledzeń. Najwyżej, powtórzę za Bernardem Russelem, wszystkim pro memoria: „Nie zazdrość głupcom szczęścia”. Lecz ruchy obserwowane od kilku lat w branży skłaniają do uważnej refleksji. Już nie wspomnę, kto w systemie dzisiejszego kapitalizmu polskiego zaczął cały proces. Wydaje mi się, że wydawnictwo Prószyński w swym pierwotnym kształcie. Głowy pod topór nie położę, jednak pamiętam tę pierwszą ich księgarnię, w Warszawie, przy ulicy Różanej, gdzie mieściła się firma pod wodzą pana Mieczysława P. Co prawda inne oficyny (Arkady, Wydawnictwo Literackie, Czytelnik, Znak) również od dziesięcioleci prowadziły takie przyedytorskie składy dzieł własnych. Jednak to Wydawnictwo Prószyński i S-ka szybko rozszerzyło sieć własnych księgarń, od Krakowa począwszy. Ale aktywność …