Pierwsza książka o Alfonsie Åbergu ukazała się w Szwecji w 1972 roku. W Polsce dzieci poznały tego rezolutnego chłopca jako Alberta Albertsona dopiero czterdzieści lat później. Właśnie trafia do czytelników „Albert mówi NIE”, dwudziesty już tom serii, wydawanej przez Zakamarki w tłumaczeniu Katarzyny Skalskiej. Międzynarodowa popularność historii o szwedzkim chłopcu (przetłumaczone na 35 języków i wydane w niemal 10 mln egzemplarzy) − stanowi fenomen kulturowy. Na podstawie tej serii powstały seriale filmowe, przedstawienia teatralne, aplikacje cyfrowe do zabaw z bohaterami. W Göteborgu można odwiedzić muzeum, w którym odtworzono przestrzenie i sprzęty wykreowane w książkach. Autorka i ilustratorka Gunilla Bergström (1942-2021) została uhonorowana najwyższymi nagrodami za swoją twórczość. Gdzie leży źródło jej sukcesu i co z tego wynika dla czytelników? Buduj całożyciowy zasób Książki o Albercie można czytać według różnych kluczy: dobierając wiek bohatera (ma 4/5/6/7 lat) do etapu rozwojowego dziecka; szukając przygód związanych z określonymi sytuacjami życiowymi (np. urodziny, święta, przygotowanie do snu, wychodzenie do przedszkola, szkolna inicjacja); koncentrując się na temacie budowania relacji (z rówieśnikami, młodszymi i starszymi dziećmi oraz z dorosłymi); gromadząc kolekcję tekstów o trudnych emocjach (strachu, znudzeniu, złości, osamotnieniu). Każdy z tytułów prowokuje do wejścia z dzieckiem w dialog, stawiania pytań o świat jego doznań i doświadczeń. Każda książka podsuwa garść pomysłów na kreatywne zabawy i zróżnicowane aktywności (budowanie domku na drzewie, konstruowanie latających pojazdów, robienie kolejki linowej, odczytywanie godzin na zegarze, organizowanie przyjęcia itp.). Mój zachwyt nieodmiennie wzbudzają te części serii, które będą procentować w …