W 27 proc. tekstów o autorze odnotowanych w grupie badanych tytułów książek literackich podawano informacje osobiste dotyczące pisarza, czyli wszelkie wiadomości, które przybliżały go jako człowieka, a więc na przykład prezentowały partnerów życiowych, rodzinę, miejsce, w którym mieszka lub się wychował, a czasami podawały nawet liczbę hodowanych psów i kotów, jak na okładce książki „Emil z szóstego zaułka” Anny Michalak (Telbit). Takie wiadomości mają przedstawiać ludzką twarz twórcy oraz skracać dystans pomiędzy nim a czytelnikiem. Raczej nie budują autorytetu pisarza i nie świadczą o jego zdolnościach, jednak nie jest to regułą. Można przypuszczać, że wiadomość o tym, kim byli rodzice autora lub charakterystyka środowiska, z którego się wywodzi, mówią coś o jego stylu pisarskim, jednak zdecydowanie częściej zaspokajają zwykłą ludzką ciekawość odbiorcy. O potrzebie informacji o prywatnym życiu twórcy świadczy chociażby popularność biografii Ryszarda Kapuścińskiego „Kapuściński:non-fiction” autorstwa Artura Domosławskiego. Najrzadziej o osobistych aspektach życia autora wspominano w notkach biograficznych na okładkach literatury dziecięcej (9 proc.) i fantastyki zagranicznej (10 proc.). Zdecydowanie najczęściej w literaturze obyczajowej (blisko połowa badanej grupy). Dlaczego? Analiza informacji z okładek na temat bohaterów tego gatunku wykazała, że jedną dziesiątą z nich przedstawiano jako zwyczajnych ludzi (zwykła dziewczyna z miasta, kobieta podobna do każdej z nas). W ten sposób stwarzano analogie pomiędzy odbiorcą a bohaterem. Podawanie informacji osobistych o pisarzu powieści obyczajowych pełni podobną rolę. Czytelniczka, która dowiaduje się, ile córek ma autorka, w jakim domu mieszka i co lubi jeść na obiad, wykształca w sobie przekonanie, że ma do czynienia ze zwykłą osobą. Widzi podobieństwo pomiędzy sobą a twórcą, więc jest bardziej skłonna go polubić i kupić jego książkę. Psychologowie społeczni od dawna twierdzą, że kupujemy chętniej od tych, którzy są do nas podobni. Sprzedaż ubezpieczeń wzrasta, jeśli sprzedawca jest w podobnym wieku, co klient, ma podobne przekonania polityczne i religijne, a nawet jeśli ma ten sam stosunek do papierosów. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że taki sam mechanizm funkcjonuje pomiędzy czytelnikiem a pisarzem. Zainteresowania autora podawano w 13 proc. tekstów o nim. Najczęściej opisywano hobby (spędza czas robiąc na drutach, malując). Na jednej z badanych książek pasją pisarza okazało się coś tak oczywistego jak samo pisanie. Minimalnie częściej zainteresowania podawano w przypadku polskich pisarzy. W literaturze polskiej i fantastyce polskiej jedna czwarta notek biograficznych skupiała się na zamiłowaniach autora. Najrzadziej taką informację można odnaleźć w tekstach o twórcach poezji, literatury obyczajowej (5 proc.), obcej (7 proc.) i sensacji (7 proc.), którą w przewadze również piszą obcy autorzy. Styl pisarski W 14 proc. opisów autorom przypisywano dobry styl pisarski, na co składały się między innymi pozytywne uwagi dotyczące języka, prowadzenia narracji, kreatywności czy pomysłów. W głównej mierze wspominano o tym przy okazji twórców fantastyki zagranicznej (33 proc. tekstów), literatury obyczajowej (21 proc.) i sensacyjnej (19 proc.). Umiejętność pisania dobrej fabuły przypisywano 8 proc. twórców, w tym w ponad jednej piątej autorom i autorkom literatury obyczajowej. W tym gatunku również najczęściej twierdzono, że pisarz potrafi stworzyć wartką akcję i wciągnąć czytelnika na długie godziny. Taką wiadomość podano w 16 proc. notek o autorach literatury obyczajowej, czyli pięć razy częściej niż statystycznie we wszystkich gatunkach (3 proc.). Na żadnej książce z literatury polskiej, obcej, dziecięcej, młodzieżowej i poezji nie napisano, że autor tworzy dobrą …