Poniedziałek, 17 grudnia 2018
Kilka tygodni temu trafiła do mnie prośba, by – z pomocą społecznościowego portalu – rozesłać informację o szykowanym ostatnim numerze „Zeszytów Literackich”. Zastanowiło mnie to. I co miałoby to dać? Basia Toruńczyk, redaktor naczelna i założycielka pisma, nie wzywała do akcji protestacyjnej. Zaproszenia na pogrzeb nie miałem ochoty wysyłać. Zeszyty „Zeszytów” stały wpierw na moich półkach w Londynie i Frankfurcie, teraz piętrzą się w Warszawie. Z niektórych sterczą jakieś stare zakładki, wszystkie mają złamane grzbiety, kartki upstrzone są podkreśleniami, gwiazdkami, wykrzyknikami na marginesach. Były czytane. Są nadal. Jestem – pewnie należy już pisać „byłem” – ich wiernym odbiorcą od pierwszego numeru z roku 1982. Mieszkając poza Polską, zauważałem wyraźnie brak pisma poświęconego kulturze – literaturze, sztukom pięknym, teatrowi – świadomie rezygnującego z roztrząsań politycznych. Na emigracji też można wyrobić w sobie niechęć do odmieniania słów „Polska, naród, papież” albo „Bóg, honor, ojczyzna” przez wszystkie przypadki. Wśród emigrantów wielu było takich, którzy kulturę, nie zaś politykę, uważali za właściwy sposób otwarcia na świat. Brakowało mi wtedy „Twórczości”, „Dialogu”, tygodników i pism liczących się i kształtujących środowisko nie tylko kulturalne. Brakowało mi autorów, których zacząłem uważać za swoich – z pewnością byli kreatorami świata mojej wyobraźni. Doskonałe pisma lokalne dopiero zaczynały zdobywać grunt w tym świecie. Nagle pojawiły się „Zeszyty Literackie”. W emigranckich kręgach zaczęto plotkować, kawiarniani analitycy wietrzyli zamach na pozycję „Kultury” – co innego luźne biuletyny pełne solidarskości, te niczemu ani nikomu nie groziły, mimo iż firmowali je ludzie o głośnych wówczas nazwiskach. Po raz pierwszy bodaj trafnie oceniono, że polityczne tuby zamilkną z czasem, przetrwa zaś efemeryda, pismo dla wąskiej grupy czytelników tworzone przez jeszcze węższą grupę zapaleńców. Basia miała nosa, kiedy w grudniu 1981 przyjechała do Londynu, by asystować przy urodzinach pierwszego zeszytu. Wszystko robiła sama. Kładłem jej na biurku jeszcze mokre „szczotki”, przerzucała je szybko i nanosiła poprawki. Numer ukazał się w zapowiedzianym terminie. Od tego czasu wychodził regularnie. Redakcję pisma tworzyło raptem pięć osób: Basia jako naczelna, dwie Ewy – Bieńkowska i Kuryluk, Staszek Barańczak, który mieszkał już w USA i mościł się w katedrze literatury polskiej na Harvardzie, oraz podróżujący stale po Europie ze swego paryskiego domicylu Wojtek Karpiński. Jakież jednak tuzy współpracowały z tymi wybitnymi twórcami: …
Wyświetlono 25% materiału - 362 słów. Całość materiału zawiera 1451 słów
Pełny materiał objęty płatnym dostępem
Wybierz odpowiadającą Tobie formę dostępu:
1A. Dostęp czasowy 15 minut
Szybkie płatności przez internet
Aby otrzymać dostęp kliknij w przycisk poniżej i wykup produkt dostępu czasowego dla Twojego konta (możesz się zalogować lub zarejestrować).
Koszt 9 zł netto. Dostęp czasowy zostanie przyznany z chwilą zaksięgowania wpłaty - w tym momencie zostanie wysłana odpowiednia wiadomość e-mail na wskazany przy zakupie adres e-mail. Czas dostępu będzie odliczany od momentu wejścia na stronę płatnego artykułu. Dostęp czasowy wymaga konta w serwisie i logowania.
1B. Dostęp czasowy 15 minut
Płatność za pośrednictwem usługi SMS
Aby otrzymać kod dostępu, należy wysłać SMS o treści koddm1 pod numer: 79880. Otrzymany kod zwotny wpisz w pole poniżej.
Opłata za SMS wynosi 9.00 zł netto (10.98 PLN brutto) i pozwala na dostęp przez 15 minut (bądź do czasu zamknięcia okna przeglądarki). Przeglądarka musi mieć włączoną obsługę plików "Cookie".
2. Dostęp terminowy
Szybkie płatności przez internet
Dostęp terminowy zostanie przyznany z chwilą zaksięgowania wpłaty - w tym momencie zostanie wysłana odpowiednia wiadomość e-mail na wskazany przy zakupie adres e-mail. Dostęp terminowy wymaga konta w serwisie i logowania.
3. Abonenci Biblioteki analiz Sp. z o.o.
Jeśli jesteś już prenumeratorem dwutygodnika Biblioteka Analiz lub masz wykupiony dostęp terminowy.
Zaloguj się