Białoruś, podobnie jak inne republiki po rozpadzie ZSRR weszła jako niezależne państwo do Wspólnoty Niepodległych Państw. Niektóre z tych państw stosunkowo szybko wkroczyły na drogę prywatyzacji, ale Turkmenistan i właśnie Białoruś zaliczane są do chwili obecnej do outsiderów tego procesu. W 1992 roku rada ministrów Republiki Białorusi powołała Narodową Izbę Książki, czuwającą m.in. nad wydawaniem środków państwowych na książki. Podjęto decyzję o egzemplarzu obowiązkowym, dostarczanym przez drukarnie, co pozwoliło na rejestrację druków i tworzenie bibliografii narodowej, sporządzanie baz danych i katalogów, danych statystycznych, prowadzenie rejestracji ISBN. Natomiast nadzór nad całością mediów drukowanych (wraz z poligrafią) i nad innymi mediami sprawuje ministerstwo informacji.  Wydawnictwa Na prowadzenie działalności wydawniczej potrzebna jest corocznie wydawana licencja ministerstwa informacji. Na rok 2012 udzielono 621 takich licencji. Licencje są udzielane także organizacjom społecznym, związkom religijnym i przedsiębiorstwom prywatnym. Nie wiadomo ile z tych ostatnich prowadzi faktyczną działalność, gdyż ze sprawozdania dokonanego przez ministerstwo informacji za 2011 rok wynika, że w kraju faktyczną działalność wydawniczą o charakterze rynkowym prowadzi sto firm. W ubiegłym roku 36 wydawców opublikowało od 50 do 100 tytułów, a 20 firm od 101 do 400 pozycji. Wśród rekordzistów są m.in. wydawnictwa Awersew, Biełyj wietier, Popuri, TetraSystem, państwowe wydawnictwo Narodnaja aswieta oraz Wyszejszaja szkoła, Litaratura i iskustwo, Biełaruś, Mastackaja litaratura. W 2011 roku wydano na Białorusi 11.084 tytułów książek i broszur w nakładzie 34,3 mln egz. W 2010 było to 11.040 tytułów, ale nakład zmniejszył się o 20 proc. Średni nakład książki to ok. 3000 egz. Literatura w języku białoruskim stanowiła, w 2011 …