Donoszę jako pierwszy, że „Wolf Hall” Hilary Mantel (Fourth Estate) ukaże się po polsku. Na początku października autorka zdobyła nagrodę Man Booker, lokalnego brytyjskiego Nobla, bijąc w finale m.in. J.M. Coetzeego. Jej „Wolf Hall” był pewniakiem, bukmacherzy przyjmowali zakłady w stosunku 10:11, czyli zarobek dla obstawiającego żaden – książkę faworyzowali zarówno czytelnicy, jak i recenzenci po obu stronach oceanu. Dla naszych wydawców okazała się zbyt hermetyczna, historyczna, za trudna dla odbiorcy (ulubione tłumaczenie redaktorów w dziennikach, coraz bardziej spłycających teksty, ale po wydawcach tego się nie spodziewałem). Na szczęście, po długim szukaniu, znalazła się oficyna gotowa powieść wydać. Czy nie popełni aby błędu ryzykując publikację? Skądże! Mantel napisała powieść, która nie tylko przedstawia ważne postaci angielskiej historii w innym niż zazwyczaj świetle, ale przede wszystkim da się czytać – mimo braku „momentów” i niewielu jak na ponad 500 stron opisów gwałtów czy okrucieństw. Głównym bohaterem jest Thomas Cromwell, totumfacki Henryka VIII i jego „człowiek do specjalnych poruczeń”. Nie był to piękny mężczyzna – na portrecie Hansa Holbeina z 1533 roku Cromwell najbardziej przypomina członka polskiego parlamentu obecnej kadencji: tęgawy, z odętą gębą, małymi oczkami patrzącymi w bok i dłonią zaciśniętą na jakimś dokumencie. Najpewniej wagi państwowej, bo te i dla polskiego posła, …