10. Targi Książki w Krakowie… Branża jest jednomyślnie szczęśliwa. Branża uwielbia przyjeżdżać do Krakowa i co roku uwielbia coraz bardziej. Swoje zadowolenie manifestuje na każdym kroku i z intensywnością dla mnie jako krakusa zawstydzającą: a to uśmiechem, a to spowolnionym ruchem ciała, gestem przyjaźni, blaskiem oczu, wewnętrzną harmonią i refleksją nad urokami świata… Innymi słowy: widocznym uniesieniem wynikającym z przyjazdu do kochanej przez wszystkich galicyjskiej metropolii. Normalnie to branża jest w nieustającym sporze sama z sobą o wszystko: o rabaty, o księgarnie i hipermarkety, o ustawę Langa, o terminy płatności, o podręczniki, o dotacje, o zagrożenia polityczne, o handel książkami w szkołach… A w Krakowie inaczej: miłe i rzadko manifestowane poczucie braterstwa i wszechogarniająca radość z przynależności do branży. Po wyczerpujących targach we Frankfurcie, po corocznych wątpliwych urokach targów w Pałacu Kultury, Targi Książki w Krakowie w sanatoryjnym nastroju goszczą zmęczoną branżę, oferując jej uroki miasta zaczarowanego. Krakowskie Targi to święto książki, a nie rynku książki. W hipotetycznej wymianie zdań pomiędzy wydawcą a hurtownikiem nie wypada pytać o „różnice między ceną zakupu a ceną sprzedaży i ich wpływem na rachunek wyników”, natomiast jak najbardziej wypada snuć refleksje nad stanem współczesnej prozy polskiej, co – jak wiemy – jest męczącym problemem zwłaszcza dla tych drugich, czyli hurtowników, a w Krakowie można ów temat wreszcie w spokoju poroztrząsać. Jakoś nikomu zbytnio nie przeszkadza, że same targi odbywają się w pomieszczeniach trochę tylko większych od remizy strażackiej, a …