Krzysztof Varga jest wybitnym polskim pisarzem. Ernest Hemingway to też pisarz, chociaż nie tak wybitny jak Krzysztof Varga. Z faktu, że autor „Komu bije dzwon” był może nieco bardziej znany niż Krzysztof Varga, nie wynika wiele, by nie powiedzieć – nie wynika nic! Na łamach „Dużego Formatu” (nr 30/1035) Krzysztof Varga poinformował czytelników, że Ernest Hemingway był bucem. Ujął to tak: „w mojej świadomości występował on [Ernest Hemingway] raczej jako buc lansujący się ze sztucerem, wielbiciel corridy, myśliwy i wędkarz piszący”. Kiedy wybitny pisarz nazywa kolegę po fachu bucem, to zasługuje to na uwagę z co najmniej dwóch powodów. Powód pierwszy – w polskiej historii zarówno literatury, jak i krytyki literackiej żaden pisarz nie użył tego pojęcia w stosunku do choćby najbardziej znienawidzonego adwersarza. Nie posłużył się nim nawet Juliusz Słowacki wobec Adama Mickiewicza, chociaż zapewne autor „Balladyny” chętnie odesłałby tego ostatniego w krainę wieczności. Krzysztof Varga jako pierwszy wprowadza w obszar krytyki literackiej pojęcie „buc”. Należy to odnotować i docenić. To nowa jakość, definitywnie odsuwająca w niepamięć ten rodzaj krytyki literackiej, którą swego czasu uprawiali między innymi Ludwik Flaszen, Kazimierz Wyka czy Jan Błoński. Oni gubili się w zawiłościach subtelnych analiz literackich, które normalnemu czytelnikowi niewiele podpowiadały. Postmodernistycznym skrótem, czyli przez nazwanie pisarza „bucem”, można …