Doszła do mnie elektryzująca z punktu widzenia miłośników dobrej książki informacja: wkrótce ma się na rynku ukazać – a może już się ukazał w chwili, kiedy to piszę – kolejny tom wybitnego cyklu powieściowego Kena Folletta pt. „Kingsbridge”, opowiadający na przykładzie tytułowego miasteczka historię cywilizacji europejskiej. Nosi tytuł „Zbroja światła”, akcja uplasowana została w realiach schyłku angielskiego osiemnastego stulecia. Szykuje się bestseller, bez dwóch zdań. Ponieważ uważam tę serię powieści za niezwykle pożyteczną dla wdrażania wszystkich czytelników, też mniej zaprawionych, do lektur w ogóle, cieszę się tym bardziej! Pierwsza wydana powieść z cyklu, czyli „Filary Ziemi” (Albatros, 1989 i kolejne edycje), to dla mnie arcydzieło ogólnodostępnej prozy. Na prywatny użytek opracowałem nawet system poleceń dla chętnych, którzy często proszą mnie o dobór książek. Zawsze rekomenduję najpierw ten tom i nigdy nie zdarzyła mi się reklamacja! Nigdy! Jak na dłoni widać: Follett od lat mozolnie buduje duży blok prozatorski, obejmujący całość cywilizacyjnych dziejów Europy, od średniowiecza aż po dzisiejszy czas. Pewnie w finale robót połączy „Kingsbridge” z poświęconym dwudziestemu wiekowi „Stuleciem”. Zobaczymy. Majsterstwo Anglika i na tym polega, że pisze swoje językiem prostym, skupia się przede wszystkim na fabule, czynne tło z bezlikiem informacji o realiach kolejnych epok wprowadzając jakby ukradkiem, chyłkiem, ciszkiem. Na przykładzie tego akurat majstra widać, że proza klasycznego typu ma się dobrze i daleko jej do uwiądu. Co w niczym nie odbiera znaczenia dziełom bardziej skomplikowanym stylistycznie, tyle że one odwołują się do gustu bardziej wyrafinowanych odbiorców. Mogących również gustować w tradycyjnych narracjach. Jak ja choćby. Najwyżej cenię średniowieczne części „Kingsbridge”. Nie żebym lekceważył następne książki, tylko one operują na terenach lepiej rozpoznanych przez gust powszechny. Natomiast Follettowskie średniowiecze fenomenalnie przybliża dylematy oraz dramaty tych dziesięciu pierwszych wieków nowoczesności, z jakich powstaliśmy. Uważam, że Follett określił poziom, który nie tak znów prosto osiągnąć innym twórcom. Z tym …