Wanda Modlibowska, pilotka, uczestniczka kampanii wrześniowej i Powstania Warszawskiego, więźniarka polityczna. Bohaterka monografii pt. „Szybowniczka” pióra Magdaleny Filipowskiej. Rekomendowanej w Muzeum Wojska Polskiego, a opublikowanej w bibliofilskim nakładzie 224 – numerowanych! – egzemplarzy. Warto zatem przybliżyć czytelnikom niepospolitą postać pionierki naszego lotnictwa. Jej przodkowie po mieczu pochodzili z Polesia. Zaangażowani w powstanie listopadowe, po jego klęsce stracili majątek na rzecz carskiej Rosji. Zsyłki na Sybir uniknęli dzięki ucieczce do Wielkopolski – wtedy zaboru pruskiego. Osiedli w Czachorowie. W 1848 roku wspierali rebelię Ludwika Mierosławskiego, przeciwstawiali się Hakacie, pomagali prześladowanemu przez zaborcę rolnikowi Michałowi Drzymale i dzieciom represjonowanym w szkole we Wrześni – za nieuleganie germanizacji, walczyli w powstaniu wielkopolskim. Świetnie się znali na gospodarstwie, więc folwark rósł w siłę. Gdy 19 listopada 1909 roku przyszła na świat Wanda, liczył niemal 600 hektarów – zysk zapewniały hodowla koni (pociągowych i wyścigowych), udój krów oraz uprawa ziemniaków, gryki, chmielu oraz tytoniu. Modlibowscy sympatyzowali z Narodową Demokracją, wspierając w międzywojniu klub sportowy Warta Poznań – należący do naszej futbolowej czołówki – oraz Międzynarodowy Konkurs Wiolinistyczny im. Henryka Wieniawskiego organizowany w stolicy Wielkopolski. Córka Stanisława i Wandy – de domo Podczaska – wraz z siostrą bliźniaczką Marią kształciła się początkowo pod okiem guwernerów. Następnie kontynuowała edukację w szkole zakonnej (siostry sercanki w Polskiej Wsi koło Pobiedzisk), a uzyskawszy świadectwo dojrzałości w poznańskim gimnazjum im. Królowej Jadwigi, wstąpiła na wydział chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Tytuł magistra uzyskała jednak dopiero po ośmiu latach. Opóźnienie spowodowała pasja podniebna, skutkująca trzema urlopami dziekańskimi. Typem sportowym Wanda była od dziecka. Pływała, wiosłowała, …