Paulina Januszewska Gównodziennikarstwo Krytyka Polityczna, Warszawa 2024, s. 388, ISBN 978-83-67075-90-9 „Dlaczego w polskich mediach pracuje się tak źle?”, zadane w podtytule pytanie autorki wydawało mi się fundamentalne, we wstępie wyczytałem jednak, że interesuje ją to, czy bycie dobrym dziennikarzem wyklucza bycie dobrym człowiekiem. Mocno to rozbieżne, moim zdaniem przynajmniej, gdyż wymogi dzisiejszego dziennikarstwa łamią szybko kręgosłupy moralne. „Przytłaczająca większość [polskich mediów] oddała swoje ideały w ręce wolnego rynku i kłania się w pas neoliberalnej retoryce – głównej sponsorce kłamstwa wtłaczanego do głów kolejnym zastępom młodych adeptów sztuki dziennikarskiej”, pisze kilka stron dalej Januszewska. Tego nie czyta się dobrze. Mamy kodeks dziennikarski, podobno nie najgorszy, ale mało kto go egzekwuje. Obowiązuje wspomniana neoliberalna retoryka, wszechobecne media społecznościowe domagają się swego, internet jest w rękach technokratów monetyzujących nie swoje treści… Czy może być lepiej? Nie. Lepiej już było, mimo że garść cytatów, jaką zebrałem dla państwa poniżej, bynajmniej do tego nie przekonuje. Już 150 lat temu Lew Tołstoj w liście do księcia Mieszczerskiego ubolewał, że „Wszelka działalność gazetowa i dziennikarska jest intelektualnym burdelem, z którego nie ma ucieczki”. Podobnie oceniał pismaków Gerald Priestland, pisząc …