Nagroda Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego Ikar ma długą tradycję. Ustanowiona została „dla wyłaniania i wyróżniania dokonań oraz wydarzeń świadczących o  profesjonalizmie, etyce i elegancji działań podejmowanych na rzecz książki i rozwoju czytelnictwa” i dotyczy wszystkich, którzy mają swój udział w powstawaniu i obiegu książek. Nagroda przyznawana jest corocznie i ma charakter honorowy. W 1994 roku Andrzej Nagraba, dyrektor handlowy wydawnictwa Wiedza Powszechna, opublikował w miesięczniku „Wydawca” artykuł zatytułowany „Oscar dla książki”, gdzie napisał: „marzy mi się ogromna impreza, coś na kształt wręczania Oscarów dla polskiej książki”. We wrześniu 1994 roku, podczas 5. Krajowych Targów Książki w Warszawie, sformułowana została idea honorowania najważniejszego wydarzenia sezonu wydawniczo-księgarskiego. Wówczas odbyła się dyskusja nad formą realizacji pomysłu Andrzeja Nagraby, w której uczestniczyli inicjatorzy tego przedsięwzięcia: Piotr Dobrołęcki („Megaron”), Ryszard Grąbkowski (Ars Polona), Tadeusz Górny („Telemegaron”), Tadeusz Lewandowski („Wydawca”), Andrzej Nagraba (Wiedza Powszechna), Marek Tobera („Notes Wydawniczy”), Jolanta Walewska (Szewal) oraz Tadeusz J. Żółciński (publicysta). W rezultacie powstał projekt dorocznej Nagrody Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego pod nazwą Ikar, powołano Kapitułę Nagrody i sformułowany został pierwszy regulamin określający zasady jej przyznawania. 13 września 1995 roku, podczas kolejnych Krajowych Targów Książki, po raz pierwszy ogłoszono nominacje do nowej nagrody. Trzy dni później, prof. Aleksander Gieysztor, przewodniczący jury, …