Zwykło się, nie bez powodów, narzekać na stan i poziom czytelnictwa w Polsce. Najsmutniejsze okazuje się, że przestaje czytać inteligencja. Księgarnie i biblioteki powinny w myśl powyższego świecić pustkami. Ale to przecież nie tak… Wiemy, że branża wydawnicza w Polsce – mimo kryzysów i gorszych czasów, pomysłu e-podręczników i innych spędzających sen z powiek przyczyn – trwa w sumie niezmiennie. Owszem, widać znaczne oszczędności na korekcie i redakcji tekstów, czasem na grafice, papierze czy marketingu, ale koniec końców liczba tytułów i wysokość nakładów od kilku lat wykazują tendencję wzrostową, zachwianą jedynie w 2009 roku. Zgodnie z wyliczeniami Biblioteki Narodowej liczba tytułów, oscylująca od kilku lat wokół 30 tys. rocznie, w roku 2011 nie tylko ten próg przekroczyła, ale i zbliżyła się do 32 tys. A pomyśleć, że nie wszyscy wysłali egzemplarz obowiązkowy… Pozostaje zatem kwestia bibliotek. Skoro książki są, to znaczy, że jest i zapotrzebowanie, jak mówi zasada podaży i popytu. Jedni nic nie czytają, inni czytają za czterech – i jako taka równowaga w przyrodzie jest zachowana. Mieszkania mają jednak swoje ograniczenia, kieszenie też, więc korzystanie z bibliotek jest dla czytających sprawą oczywistą. O nieczytających zabiega z kolei cała Unia, z poszczególnymi kampaniami „Przyłapanych na czytaniu” włącznie. Jest jednak pewien problem. Biblioteka cyfrowa. Podczas gdy …