Lubi pan książki Raymonda Chandlera? Pytam, bo ten pisarz wymyślił Philipa Marlowe’a, chyba najsławniejszego prywatnego detektywa w literaturze. Być może okażę się profanem, ale muszę wyznać, że nie czytałem do tej pory żadnej powieści Chandlera. Tak się bowiem złożyło, że w młodości pochłaniałem tomy opisujące przygody innego, nie mniej legendarnego detektywa, a mianowicie Sherlocka Holmesa. Kto wie, czy to nie wtedy właśnie wykuwało się moje zamiłowanie do drobiazgowej i metodycznej pracy w oparciu o dedukcję i analizę. W CV detektywa Marcina Silwanowa widnieje, że specjalizuje się w sprawach genealogicznych… Tak, jest to nieodmiennie pewna zagadka i stosunkowo często bywam o to pytany przy różnych okazjach. Okoliczności złożyły się w ten sposób, że któregoś dnia stanąłem przed wyzwaniem w postaci zlecenia dotyczącego ustalenia, czy pewna osoba, żyjąca w pierwszej połowie ubiegłego wieku, pozostawiła po sobie spadkobierców. Była to dla mnie fantastyczna przygoda, ale też przeżycie emocjonalne. Poprzez archiwalia mogłem niejako dotknąć osób i wydarzeń sprzed wielu lat, wejść w pewien sposób w ich życie prywatne, aby móc zadziałać współcześnie. Być może z boku nie wydaje się to tak atrakcyjne, ale dla mnie było to niezwykłe przeżycie. Towarzyszył mu dreszczyk, myślę, że wcale nie mniejszy niż ten, który był udziałem Indiany Jonesa. Wtedy też okazało się, że potrafię odnaleźć potrzebne informacje w archiwaliach, a do tego połączyć je z osobami czy miejscami żyjącymi współcześnie i cóż, dalej potoczyło się to już powoli samo, w postaci kolejnych zleceń dotyczących choćby ustaleń w sprawach spadkowych. …