„Na studenckich papierach. Opowieść o ludziach »itd«” to tytuł reporterskiej opowieści o popularnym pośród braci akademickiej tygodniku, ukazującym się w latach 1960-1990. Pióra Marty Sztokfisz, miss nie tylko tej redakcji, gwoli ścisłości, również „Sztandaru Młodych”, „Expressu Wieczornego” i „Kulis”, a ostatnimi czasy autorki bestsellerów literatury faktu: „Księżniczka deptaku” (o Edycie Klein), „Gorące serce” (o Jerzym Hoffmanie), „Chwile, których nie znamy” (o Marku Grechucie), „Caryca polskiej mody, święci i grzesznicy” (o Jadwidze Grabowskiej), „Pani od obiadów” (o Lucynie Ćwierczakiewiczowej). Skądinąd ta ostatnia książka wkrótce doczeka się ekranizacji. Na rynku prasowym „itd” zadebiutowało w październiku 1960 roku, miesiącu inaugurującym rok akademicki. Organem założycielskim było Zrzeszenie Studentów Polskich – jedyna masowa, legalna organizacja studencka do czasu rejestracji – jesienią 1980 roku – Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Kto wymyślił „itd”? Nie jest to całkowicie jasne. Upływ czasu zrobił swoje. Nikt z premierowej ekipy tytułu już chyba nie żyje. Pośród szeregu hipotez najbliższa prawdy wydaje się następująca: Towarzysz „Wiesław” zamknął tygodnik „Po prostu”, zastąpiła go „Odnowa”, ale gdy Władysław Gomułka powiedział do widzenia „październikowi”, ten ostatni, efemeryczny tytuł, redagowany przez Jarosława Abramowa-Newerlego, także po kilkunastu miesiącach zlikwidowano. I ponoć wtedy niezrealizowany dygnitarz partyjny Stefan Bratkowski, wcześniej współtwórca „Dookoła Świata” – nowoczesnego magazynu ilustrowanego – zaproponował nazwę i formułę także dla „itd”. ZSP ją zaakceptowało, ponieważ potrzebowało łącznika ze środowiskiem akademickim. I rzadko ingerowało w poruszane w gazecie tematy, zdając sobie sprawę, że zamieszcza także teksty o ważnych wydarzeniach inicjowanych przez tę organizację. Sztokfisz, która – używając terminologii z epoki słusznie minionej – spędziła w redakcji pięciolatkę, twierdzi, że było to czasopismo wyjątkowe. Tworzone z pasją, talentem, absolutnie profesjonalne. W piśmie, którym kierował też m.in. późniejszy prezydent Polski, Aleksander Kwaśniewski, rodziły się kariery cenionych dziennikarzy (Ewa Polak, Kama Zboralska, Lidia Ostałowska, Piotr Wierzbicki, Krzysztof Mroziewicz, Stanisław M. Jankowski, Bogdan Maciejewski, Marek Ołdakowski, Andrzej Szmak) i znanych pisarzy (Joanna Siedlecka, Mariusz Urbanek, Janusz Drzewucki, Lech Jęczmyk). Sądząc z wysokości nakładu, sukces czytelniczy …