1 W „Nie ufaj mu” Remigiusza Mroza facet w czarnej skórze atakuje kobiety na warszawskim Bemowie. Natrafiła także na niego Ina Kobryn, znana czytelnikom z „Wybaczam ci”, i cudem uniknęła gwałtu. Ale to był dopiero początek jej kłopotów… 2 „Empuzjon” Olgi Tokarczuk, jak na choćby i „przyrodoleczniczy” horror, wydaje się – najzwyczajniej – nudnawy. Ale czy Nobliści mogą pisać nieciekawie? Jeśli nawet, to zapewne kryje się za tym coś, co odkryją dopiero przyszłe pokolenia. 3 „Ze złości” Katarzyny Bondy poprzedza znamienne motto, zaczerpnięte zresztą z „Morderstwa na plebanii” Agathy Christie: „O, złość to potężna pobudka. Chodziło oczywiście o mężczyznę. Zawsze chodzi o mężczyznę”. 4 Kraina opisana w powieści „Gdzie śpiewają raki” Delii Owens „może i była wredna, lecz w żadnym razie nie uboga”. Cóż, „mokradła to nie bagna. Mokradła to przestrzeń wypełniona światłem, gdzie trawa wyrasta z wody, a woda płynie ku niebu”. 5 Pomysł Toshikazu Kawaguchiego wykorzystany w „Zanim wystygnie kawa” nie był może specjalnie odkrywczy, ale zrealizowany został niemalże perfekcyjnie, przy tym z wdziękiem. Oto opowiedział o tokijskiej kawiarence, która umożliwia swoim gościom podróż w czasie. Tyle że na krótko; trzeba wrócić, zanim wystygnie podana kawa. Boże, to wcale niemało, tyle mamy przecież za sobą niezałatwionych spraw, pytań, na które nikt nam już nie odpowie, niewypowiedzianych wyznań, nieodbytych spotkań… Adres, adres! 6 „Czuła przewodniczka. Kobieca droga do siebie” Natalii de Barbaro dosłownie obezwładnia tego rodzaju ustępami: „Moja droga w stronę tego, co nazwałam duchową poliamorycznością, odbywała się za podszeptami Czułej Przewodniczki. To ona rozsypywała na mojej drodze znaki, które przekonywały mnie, że świat jest złożony z ciemnych, jak i z jasnych mocy, ale jego podszewka utkana jest ze światła”. 7 Niemal co czwarty tytuł w naszym rankingu ma anglojęzyczny tytuł. Pierwszym z nich jest „The Love Hypothesis” Ali Hazelwood, powieść o miłości w świecie naukowców, adresowana jednak wyraźnie do tych, którzy na razie marzą o pomyślnym zdaniu matury. 8 Czołowa postać „Nieznajomej z Sekwany” Guillaume’a Musso, kapitan Roxane Montchrestien, nie ma dobrego humoru: „Od lat całkowicie poświęcała się pracy, której obecnie nie była w stanie rzetelnie wykonywać. Podobnie jak wielu jej kolegów, z czasem zaczęła popadać w coraz większe przygnębienie. We Francji, zwłaszcza w regionie paryskim, ludzie nienawidzili policji. »Wystrzelajcie się sami, niech was szlag trafi!«, przypomniały jej się hasła wykrzykiwane w stronę policjantów podczas manifestacji. Westchnęła. Tak, muszę odejść. Najwyższy czas, pomyślała. Ruszyła śmiercionośna machina i ludzie zaczęli nienawidzić swoich obrońców. Dochodziło do incydentów w dzielnicach blokowisk, oblegano komisariaty, napadano na funkcjonariuszy podczas demonstracji, nawet strzelano do nich z moździerzy w centrum Paryża. (…) – Dziś wieczorem zobaczy pan na biurku moją dymisję, szefie – obiecała. Sorbier pokręcił głową. – Nie ma mowy, Roxane! Nie wykręci się pani tak łatwo!”. Chcecie czytać dalej? No pewnie. 9 „Brakujący element” Harlana Cobena jest kontynuacją „Chłopca z lasu”, opowieści o przeniesionym w czasie, współczesnym Mowglim, chłopcu niewiedzącym nic o sobie, nie znającym swego pochodzenia, ale przecież jakimś cudem odkrytym nagle w środku leśnej głuszy. Co się dzieje z nim, gdy zaczyna poznawać swoje korzenie? 10 Marta Łabęcka, autorka „Opowiedz mi naszą historię. Flaw (less)” opatrzonego jedynką, jako …