Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji poprosiło mnie o pomoc w stworzeniu tzw. „Księgi mocy”. Na stulecie odzyskania niepodległości przygotowali bowiem księgę, w której publikują sto sylwetek osób niepełnosprawnych, które wniosły znaczący wkład do naszej historii czy kultury. Wśród nich znaleźli się żołnierze, działacze społeczni, ale też artyści, w tym oczywiście pisarze. Ktoś może powiedzieć: „Niepełnosprawny pisarz, cóż to za tragedia? Przecież pisarz potrzebuje tak naprawdę tylko ręki, a i to niekoniecznie! Taki żołnierz, jak traci zdrowie to dopiero dramat!”. Ale prawda jest taka, że dla każdego sprawnego, który nagle staje się niepełnosprawnym to ogromna zmiana i różnie przeżywana tragedia. Jednak na szczęście natura odbierając coś, daje w zamian coś innego. Przeważnie jest to wielka wrażliwość. Zleceniodawca „Księgi mocy” pewne sylwetki podał mi niejako „na tacy”, niektóre mogłam jednak wprowadzić sama, więc… wprowadziłam. Jedną z nich była Zofia Brudzińska, Siostra Franciszkanka Służebnica Krzyża o zakonnym imieniu Jana, osoba prowadząca od lat sześćdziesiątych aż do pieriestrojki tajne nowicjaty w ZSRR i jeżdżąca za wschodnią granicę z komunikantami, katechizmami, różańcami etc. Nie ukrywałam przy tym, że to moja krewna. Siostra Jana na skutek chorób, głodu, więzienia i zsyłki na Sybir straciła wzrok. Zostawiła jednak po sobie pamiętnik, który dla mnie, osoby niezbyt religijnej, jest lekturą niesamowitą. Autorka nie skupiła się w nim na datach, ale na faktach, a przede wszystkim na własnych myślach i uczuciach oraz na Bogu, dając świadectwo ogromnej wiary, której wielu z nas dziś brakuje. Jest tu też sporo o marzeniach o byciu nauczycielką. Gdy autorkę pamiętnika w 1915 roku przymusowo wywieziono w głąb Rosji i trafiła do Samary, jej marzenie się spełniło. Została nauczycielką i wychowawczynią w Domu Sierot Wychodźstwa Polskiego w Samarze. Ponieważ ciężko zachorowała na malarię, więc po drugim ataku choroby wyjechała do Satanowa na Podole, gdzie zaczęła organizować pierwszą polską szkołę na ziemiach oderwanych od Polski po rozbiorze w 1772 roku. Tam zastała ją rewolucja październikowa. Choć Wojsko Polskie opuściło Podole, Brudzińska została, by …