1 „Start a Fire. Runda pierwsza” „piekielnej trylogii” napisanej przez znaną jako P.S. Herytiera (Pizgacz) Katarzynę Barlińską. Czytelników zdobyła na platformie Wattpad i, jak się zdaje, jest to obecnie najskuteczniejsza droga, by trafić z książką do odbiorcy. Coraz młodszego, ośmielę się zauważyć, ale niewykluczone, że starsi popadli już we wtórny analfabetyzm i nie czytają niczego. 2 Z „Czułej przewodniczki. Kobiecej drogi do siebie” Natalii de Barbaro: „Co innego coś wiedzieć, co innego wcielić to w życie – czyli wpuścić w swoje ciało, w tkankę swojej codzienności. Jeśli wiesz, jak to zrobić raz na zawsze, napisz do mnie – bo ja nie wiem (jeśli nie wiesz, jak to zrobić – też do mnie napisz, naradzimy się). W moim doświadczeniu jest to codzienna praca, żmudna, wielokrotna, przy dużej cierpliwości przynosząca efekty, ale nigdy niezrobiona raz na zawsze”. Co do mnie, powtórzę za kimś uważanym za nie mniej mądrego niż autorka tych słów: wiem, że nic nie wiem. 3 „Projekt Riese” Remigiusza Mroza dowodzi, że tunele w Górach Sowich rozpalają wyobraźnię nie tyko poszukiwaczy skarbów. Najpłodniejszy z polskich autorów porzucił nawet na tę okoliczność swój sprawdzony model powieściowy, prezentując tym razem książkę z pogranicza historii (mniej) i fantastyki (bardziej). Rzecz sprzedaje się – jak widać – dobrze, choć w ocenach fani Mroza albo zachowują wstrzemięźliwość, albo psioczą. [Patrz również poz. 12] 4 Z lektury „Potęgi podświadomości” Josepha Murphy’ego dowiadujemy się, że „podświadomość ma niezawodne sposoby na rozwiązanie każdego problemu”. Kiedyś freudyzm też robił furorę. 5 Bohaterce „Jednego życzenia” Nicholasa Sparksa przygodna osoba zwróciła uwagę na jej pieprzyk na łopatce, z którego istnienia Maggie – bo tak miała na imię, nie zdawała sobie sprawy. Że jednak rozmówczyni okazała się dermatologiem i poradziła jak najszybsze badanie, nie zwlekała z tym i po pobraniu tkanki i stosownych badaniach doktor poprosił ją do gabinetu, „gdzie spokojnym, poważnym głosem poinformował ją, że ma czerniaka czwartego stopnia. Tego samego dnia poznała onkolożkę (…), która miała nadzorować leczenie. W następstwie tych spotkań Maggie postanowiła na własną rękę poszukać informacji w internecie. Mimo zapewnień (…), że jeśli chodzi o indywidualne przypadki, ogólne statystyki są bez znaczenia, Maggie nie mogła nie zwrócić uwagi na liczby. Wśród pacjentów, u których zdiagnozowano czerniaka czwartego stopnia, wskaźnik przeżywalności po pięciu latach wynosił niecałe piętnaście procent”. Nichols Sparks to zbyt doświadczony autor, by położyć taki temat. To oczywiste. 6 „Prawdziwa historia Królowej Życia” Dagmary Kaźmierskiej to jedna z tych książek, których nie to, że nie warto czytać, bo to rozumie się samo przez się. Ale i wstyd. 7 Z książki Tomasza Jachimka „No i pogadali. »Szkło Kontaktowe«, gdy gasną kamery” dowiedziałem się, że w początkach tego nadawanego od siedemnastu lat przez TVN programu robiono w emisji dwumiesięczną przerwę wakacyjną. Rzeczywiście, z dzisiejszego punktu widzenia, to niewiarygodne. 8 „Dom Gucci. Potęga mody, szaleństwo pieniędzy, gorycz upadku” Sary Gay Forden to lektura wprost wymarzona dla potencjalnych rekinów biznesu, na razie raczkujących: „Aldo, intuicyjnie rozumiejąc zasady marketingu, przejął po ojcu przywiązanie do jakości i ukuł slogan: »Jakość pamięta się o wiele dłużej niż cenę«, które kazał wytłoczyć …