Zakończył się kolejny etap spektakularnej i zarazem bezskutecznej walki Ministerstwa Edukacji o obniżenie cen podręczników. Ta walka trwa już od blisko dwóch lat i pewnie potrwa jeszcze kilka. Kampania o tańsze podręczniki staje się trwałym elementem polityki Ministerstwa Edukacji i tak już pozostanie, bo to ładnie wygląda, jak kolejny minister troszczy się o budżety rodzinne Polaków. Niezręcznie mi mówić, ale… ja wiedziałem, że tak będzie i że na froncie owej walki nic nowego zdarzyć się nie może. Było dla mnie jasne, że kolejne fazy zmagań w kwestii robienia uczniom i rodzicom w tym względzie dobrze zakończą się podobnym rezultatem. Mówiąc wprost: zarówno pan minister Roman jak i jego kolejni następcy nie zmuszą nikogo w wolnorynkowej gospodarce do respektowania nawet najbardziej strzelistych aktów zawartych w rozporządzeniach, w których będzie napisane, że ma być taniej. Powiadam – w gospodarce wolnorynkowej… Wiem, że istnieje przynajmniej parę sposobów obniżenia cen podręczników, ale z wolnym rynkiem niewiele mają one wspólnego. Jeśli pan minister Roman wymyśli, że sam będzie wydawał „obowiązkowe” podręczniki i siłami resortu zajmie się ich dystrybucją, to może dobrze by było, żeby jakiś dobry człowiek wytłumaczył panu ministrowi, że na pewno źle się to skończy; również dla niego samego. Z podobnie dobrym skutkiem minister od gospodarki może obniżać ceny pralek, lokomotyw, a zwłaszcza stanowczo zbyt drogich jachtów. Znam tylko jeden uczciwy sposób obniżenia cen książek szkolnych w Polsce: kiedy mianowicie pan minister Roman zechce dopłacić do każdego egzemplarza określoną kwotę z własnej kieszeni. Obawiam się jednak, że takie rozwiązanie jest mało realne. Trudno nie zauważyć, iż „władza”, zajadle walcząc o niższe ceny z wydawcami, hurtownikami, …