Osiemdziesiąta rocznica otwarcia Toru Wyścigów Konnych na Służewcu – przypadająca wiosną tego roku – sprawiła, że obecny włodarz obiektu zapowiada album poświęcony temu znaczącemu miejscu na mapie Warszawy i apeluje o wskazówki w doborze memuarystyki do planowanej publikacji. Nie wątpię, że poczesne miejsce znajdą w niej wspomnienia Eugeniusza Halskiego „Gienka Frajera życie jak rock and roll”, opracowane 15 lat temu przez redaktora Wojciecha Bukata, mego redakcyjnego kolegę ze śp. „Expressu Wieczornego”. Wszystko zaczęło się jesienią roku 1963, kiedy playboy i student Politechniki Warszawskiej Eugeniusz Frajer trafił za sprawą znajomych na wyścigi konne. „Pierwsze dni przebiegały bez specjalnych emocji. Raz były nieduże porażki, zdarzyły się dwie drobne wygrane”. Następnym razem spóźnił się na tor i w pośpiechu kupił trochę przypadkowo wytypowany porządek. Trafił, a ponieważ przez roztargnienie nabył aż 14 biletów, toteż za jednym zamachem zarobił kilka ówczesnych średnich pensji. I tak połknął bakcyla hazardu na czterech kopytach. Od tamtego czasu przez czterdzieści lat z okładem bywał na torze służewieckim. Zapamiętał nie tylko swoje spektakularne zwycięstwa i porażki, lecz również przebieg prestiżowych gonitw. Skrzętnie dzieli się tą wiedzą z czytelnikiem. Dowiadujemy się, że w roku 1964 Derby wygrała fenomenalna Demona, dosiadana przez Mieczysława Mełnickiego, przed swą towarzyszką stajenną Geroną. Rok później triumfował Epikur – nie tyko zdaniem autora najwybitniejszy polski ogier wyścigowy pełnej krwi w dziejach PRL, który niestety nie mógł do końca zdyskontować swego talentu, gdyż podczas próbnych galopów złamał nogę i musiał zostać zgładzony (dla rumaków takie urazy są śmiertelne). W roku 1969 Halski …