Po raz pierwszy próg klubu studenckiego Hybrydy przekroczyłem, będąc jeszcze niepełnoletnim. Poszukując kaset magnetofonowych – rzadziej płyt – z nagraniami muzyki rockowej, odwiedzałem tam – co tydzień! – giełdy. W końcu trafiłem na widownię Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej. Nie przypuszczałem, że z jednym z laureatów – Janem Zabieglikiem – spotkam się po latach w dziale sportowym redakcji „Życia Warszawy” (o torze wyścigów konnych na Służewcu nie wspominając). Zmagania sceniczne obserwowałem z pozycji kibica, ściskając kciuki za powodzenie barda z gitarą akustyczną, Dariusza „Wasyla” Wasilewskiego, wtedy studenta medycyny (dziś ceniony psychiatra), kuzyna mego najbliższego przyjaciela z liceum Zbigniewa Ł. Ten ostatni, maturzysta in spe, podgrywał mu na fortepianie, przygotowując wcześniej ekspresyjną aranżację songu pt. „Głód”. Wprawdzie występ zakończył się fiaskiem z uwagi na, powiedzmy eufemistycznie, niedyspozycję akompaniatora, lecz miał również huczne następstwo w postaci urządzonego ad hoc wystawnego party, finansowanego przez być może świadomego swej przewiny aranżera. W jego podstołecznej rezydencji stoły uginały się od dóbr. Znamienne, że gospodarz zachował całkowitą wstrzemięźliwość od alkoholu. Niestety po wkroczeniu w dorosłość miewał z tym coraz większe kłopoty. Szczęśliwie, za sprawą niżej podpisanego, poznał urodziwą aktorkę Sylwię W., dzięki której porzucił drogę do zatracenia... Nie udało się to niejednemu muzykowi stawiającemu pierwsze kroki na pięciolinii właśnie w Hybrydach, o czym przypomina Dariusz Malejonek: „Bartek System, z którym założyliśmy zespół Trans Syberia, Jacek Rolt świetny perkusista, grał na pierwszej płycie Armii, a potem z Lechem Janerką. Był też wokalista Dezertera, charyzmatyczny Skandal, był Sydney, basista legendarnej Xenny, Robert Wrona perkusista Immanuela, Robert Szmidt, pierwszy basista Polandu z Kazikiem (...) Wszyscy oni wnieśli wiele do …