Wszyscy doskonale wiemy, że pisarze to krezusy – takiemu Mrozowi czy Bondzie daleko jeszcze do Kinga, Rowling czy innej Jamesowej, ale jak na nasze warunki radzą sobie nieźle i nie muszą co rano zapychać do jakiegoś korporacyjnego mordoru. Czasem któryś się wychyli i bluźnie, że z pisania wyżyć się nie da, zarobki ze sprzedaży są „pożałowania godne”, no ale co, sami sobie winni, piszą tak, że się czytać nie da. Na pocieszenie (?) powiedzieć można, że nie są sami – prowadzone w ubiegłym roku w Wielkiej Brytanii badania dotyczące zarobków brytyjskich autorów zebrano w raporcie opublikowanym przez Authors’ Licensing and Collecting Society, z którego wynika, że owszem, dochody spadają. „Mediana rocznych przychodów wynosi obecnie 10,5 tys. funtów (niecałe 12 tys. euro)”. W roku 2013 wynosiła ona 11 tys. funtów, w 2005 – 12,5 tys. Kilkanaście lat temu i siła nabywcza funta była większa, i mieszek z euro też był bardziej nabity, sięgał 16 tys., co wcale nie było tak mało. A to, że autorki otrzymują trzy czwarte tego co autorzy, to już niewarte wspomnienia. Jak to zwykle bywa, są dwie szkoły – nazwijmy je falenicka i otwocka, bo konflikt pewnie i nas dotknie. Przedstawiciel angielskich wydawców nie czekał długo: „Nie chcemy wypowiadać się na temat różnic w płatnościach między płciami dopóki nie otrzymamy szczegółowych …